Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΜΟΥ






ΟΠΩΣ ΗΡΘΑ ανέτοιμος, μισός φλόγα, μισός οφειλή, με τους ανεμόμυλους να σέρνονται  στα πόδια μου ηττημένοι, λίγο μετά τον αιώνα μου έζησα, προλαβαίνοντας τις τελευταίες φήμες της Ιστορίας. Τι μένει τώρα ως φόρος σιωπής, ως σχέδιο ασυμπλήρωτο; Το αποχαιρετιστήριο πλάνο του γέλιου σου, το πρόσκαιρο βλέμμα του έρωτα, και η υφήλιος γλώσσα μιας αμετάφραστης ποίησης.

Για το μάθημα της σκοποβολής.


( από το βιβλίο μου ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ, εκδ. Μεταίχμιο, 2007)



  

1 σχόλιο:

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ είπε...

Όποιο βιβλίο σου, όποια λέξη σου κι αν πάρω, πάντα βρίσκω τα χαμένα κομμάτια μου.

Σε όλους τους αιώνες.