Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ



ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ είναι ψαλμωδίες αγγέλων που σαλπίζουν το αδιαπραγμάτευτο γεγονός της ζωής. Οι λέξεις είναι φωτεινές δέσμες που διαχέονται με θερμότητα, αποβλέποντας να παραχαράξουν την μεγάλη συνθήκη του προορισμού. Οι λέξεις είναι ποιήματα σε τιμή ευκαιρίας κρεμασμένα στα περίπτερα των Θεών. Οι λέξεις είναι στροφές στο θάνατο που φέγγουν και αντηχούν σαν εμβατήρια του κόσμου. Οι λέξεις είναι τα κρυστάλλινα σχήματα μιας αειθαλούς ευφυΐας. Οι λέξεις είναι οι δερμάτινες περιπτύξεις του μυαλού. Οι λέξεις είναι οι λιωμένοι αγκώνες μιας απροσάρμοστης άνοιξης. Οι λέξεις είναι η νυκτωδία των αισθήσεων. Οι λέξεις είναι η χρυσόσκονη που σκορπίζουν πίσω τους οι νεράιδες των παραμυθιών. Οι λέξεις είναι το ακατάπαυστο ουρλιαχτό μιας θεωρίας που μεταμορφώνεται. Οι λέξεις είναι οι απαγορευμένες εικόνες των ραντεβού. Οι λέξεις είναι η τρελή προστακτική των θαυμάτων. Οι λέξεις είναι τα ανελέητα μπλουζ της γης. Οι λέξεις είναι η αφοσιωμένη τυπογραφία μιας συμμετρίας που καταρρέει. Οι λέξεις είναι οι καμινάδες της συνείδησης. Οι λέξεις είναι το υπαινικτικό βλέμμα ενός απελπισμένου αντίο. Οι λέξεις είναι οι ανοιγμένες αποσκευές ενός ταξιδιού που αναβλήθηκε. Οι λέξεις είναι η ιδιωτική οδός των εκλεκτών. Οι λέξεις είναι οι γυμναστικές επιδείξεις της φαντασίας. Οι λέξεις είναι η τυφλή συνομωσία της αγάπης. Οι λέξεις είναι τα άστρα που πέφτουν στο χώμα, η άνιση γλώσσα των ερωτευμένων, η φωτιά που ιερουργεί στα μετόπισθεν. Οι λέξεις είναι η μουσική που αφουγκράζεται τον καημό της μοναδικότητας. Οι λέξεις είναι η ανατροπή της γραμματικής. Οι λέξεις είναι ο βυθός του πνεύματος. Οι λέξεις είναι το πνεύμα του βυθού. Οι λέξεις είναι ο βυθός των βυθών. Οι λέξεις είναι αυτό που απομένει


όταν συνεχίζεις και λείπεις


εξαντλητικά


εσύ.


(απόσπασμα από το βιβλίο μου, Οι άλλοι που είμαι, εκδ. Μεταίχμιο, 2007)