Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ





Είναι τα πράγματα

Πολύ δύσκολα

Ακόμα κι ο κούκος

Σταμάτησε να λειτουργεί


Δεν ξέρω τι ώρα είναι

Σ’ αυτά τα μεσάνυχτα


Οι άνθρωποι περνούν

Σαν σκοτάδι

Εντούτοις

Κάτι καλό θα συμβεί

Το νιώθω


Ίσως όχι σ’ αυτό το ποίημα

Ούτε στο επόμενο


Σ΄ όλα τα ποιήματα

Ο ήλιος κρύβεται

Όπως το παιδί


Φοβάται


Μην τον προδώσουν

Τα γράμματα


Σ.Σ.


Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

THAT’S ALL




Το μόνο πράγμα
Που μπορώ να γράψω
Είναι ότι τίποτα δεν μπορώ να γράψω
Τόσο καλό
Όπως το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all

Και ίσως θα ’πρεπε
Τίποτα να μη γράψω
Αν δεν ήθελα τόσο πολύ
Να γράψω
Για το πόσο καλό είναι
Το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all

That’s all

Παναγιώτης Γαλανόπουλος

(από το βιβλίο Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποιήματα που κυκλοφορεί εντός των ημερών από τις εκδόσεις Απόπειρα)



*Ben Webster : (1909-1973) Από τους μεγαλύτερους σαξο-
φωνίστες της τζαζ. Μία από τις ιδιαιτερότητές του ήταν
ότι έπαιζε με ή για να ακριβολογούμε έκανε να παίζει ένα
άθλιο σαξόφωνο, που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε πετάξει
στα σκουπίδια (αν δεν ήξερε σε ποιον ανήκε). Το σαξόφωνο
αυτό εκτίθεται σήμερα σε περίοπτη θέση, στο μουσείο τού
Ινστιτούτου Τζαζ του Πανεπιστημίου Ρούτγκερς.


Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΜΕΡΗ Η ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ



Για να μπορείς να πετάς πρέπει να μάθεις πρώτα – διακινδυνεύοντας ουρανό – να υποθέτεις τον γλάρο.

Σ.Σ.

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

ΣΚΟΝΗ







Πέρασε πολύς καιρός

Απ’ τις βλεφαρίδες σου


Η κιθάρα του Τζον Λη

Έχασε τους μαγνήτες της

Και το κουνέλι της Γκρέις

Έγινε μαξιλάρι

Δίπλα στο βάζο με τους νεκρούς ήρωες

Του ροκ εν ρολ


Δυο τρία τραγούδια

Που στριφογυρίζουν στα αυτιά μου

Είναι για να διώχνουν τις μέλισσες

Συν ένα ακόμα φως

Μιας μπαλάντας

Που δεν θυμάμαι πώς καίγεται


Δεν έχω άλλα πράγματα να διηγηθώ

Εκτός απ’ το ότι

Η σκάλα σταμάτησε να ανεβαίνει

Το σαπούνι του μπάνιου

Έλιωσε στα φτερά μου

Και η μυρωδιά από καμένο βινύλιο

Έγινε ανυπόφορη


Δεν έχουν

Όλα τα ποιήματα

Καλό τέλος


ΣΣ

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ΠΩΣ





Μένει σ’ ένα σπίτι που ενώ έχει μπαλκονόπορτες
δεν έχει μπαλκόνι

Κάθε μέρα μαζεύονται από κάτω περίεργοι
Πιστεύοντας ότι θα τον δούνε να βγαίνει
να καπνίσει στο μπαλκόνι

Αλλά αυτός δεν βγαίνει

Κρατάει μέσα στο σπίτι του όλο τον καπνό
Και το σπίτι του φουσκώνει
και σιγά σιγά αρχίζει μαζί του να ανεβαίνει
σαν μπαλόνι
πάνω από της πόλης τον θόρυβο
και τη σκόνη

σαν τον καπνό
στον ουρανό

Παναγιώτης Γαλανόπουλος

(Ο πλήρης τίτλος του ποιήματος είναι: «ΠΩΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»)


Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΚΑΤΩ



στον Δημήτρη


Ο άνθρωπος


Είναι το παρελθόν του ανθρώπου

Μου είπε εκείνη η θαμμένη σκιά

Που έβγαινε σαν φίδι

Από το πάρκο

Μέσα σε ριγωτές πιζάμες


Και το αποφυλακιστήριο βήμα


Ενός κατάδικου


Μετά γύρισα και κοίταξα

Τα ξεφλουδισμένα δέντρα απέναντι

Την μηχανή ορφανή

Στα σύννεφα

Και το σπίτι μου


Που ανίδεο

Κατευθυνόταν προς τον ουρανό


Κάτι είχε συμβεί

Και τα πράγματα πετούσαν

Όπως στους πίνακες του Σαγκάλ

Ή πετούσα εγώ

Προς τα κάτω

Από κάποια λάθος εκτίμηση της βαρύτητας


Βλέποντας τα πάντα

Να ανεβαίνουν



ΣΣ



Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

I HATE THOSE LYRICS



ΓΟΠΕΣ


Ανάβω ένα τσιγάρο

Μετά άλλο ένα

Άλλο ένα

Άλλο ένα


Το πακέτο τελειώνει

Το ποίημα όχι


Εκτός και αν


Αυτές οι γόπες

Που μυρίζουν

Καμένες αναπνοές


Είναι το ποίημα



ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ


Ούτως ή άλλως

Εγώ δεν ξέρω να γράφω

Ποιήματα


Όλες οι λέξεις μου

Θα κριθούν μετά


Στο φώτο φίνις


(Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις, Μεταίχμιο 2009)