Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΣΧΑ




Η εβδομάδα αυτή είναι η Μεγάλη. Η σεξουαλικότητα ως αποτέλεσμα πτώσης του ανθρώπου. Το μήλο. Η φθορά, η αμαρτία, ο θάνατος. Ως παράγωγα μιας ανυπακοής. Κατάνυξη. Αυθόρμητη ανάγκη, ορμέμφυτη. Η επιστήμη μετεξεταστέα. Μυστικός Δείπνος. Κάποιοι Ιούδες. Εκκλησία με συγγενείς, χωρίς εκκλησία. Ευαγγέλια. Τέσσερα ή περισσότερα. Κεράκια. Το φιλμ του Τζεφιρέλι. Ένα ιερό πτώμα. Ανέστη εκ νεκρών. 

Ο Χριστιανός είναι πιστός ή το αντίθετο; Τότε η αγάπη δεν είναι Χριστιανική. Τι είναι αγάπη; Γεμάτα σταχτοδοχεία. Η σταύρωση. Η μεταφυσική αναζήτηση. Οι ιστορικές αποδείξεις, τα θαύματα. Εγγυημένες βεβαιότητες. Τα πατροπαράδοτα έθιμα. Η άνοστη μαγειρίτσα. Το καημένο αρνί. Τα κόκκινα αυγά. Το κόκκινο κρασί. Η κόκκινη κάρτα. Σε όλους. Το αίμα.

Περιφέρω τον επιτάφιό μου. Αγόγγυστα, όπως ο Χριστός. Ως που επιτρέπεται να φτάσουμε; Η απελπισία ως συνώνυμο της αυτογνωσίας. Ιησούν ή Βαραβάν;

Όταν ήμουν παιδί περίμενα το Πάσχα για να διακόψω απ’ το σχολείο. Έβαζα τα καλά μου. Αργότερα, για να διακόψω απ’ τη δουλειά. Τώρα το περιμένω για να διακόψω απ’ τη θρησκεία. Να διακόψω από το δόγμα, τον ορισμό, την a priori παραδοχή. Οι αλήθειες ζουν λίγο. Κυρίως, σε παιδικά σώματα. Σ’ αυτά μπορούν και αναπτύσσουν τις λογικές τους. Μεγαλώνοντας, χρειάζεσαι περισσότερο την προστασία που σου παρέχουν οι θεσμοί και λιγότερο την προστασία που σου προσφέρει η πίστη. Συχνάζεις στην κοινωνία, όχι στους ουρανούς. Πίστευε και μη ερεύνα. Αυτό είναι ένθεο; Ιερό;

Ο Θεός είναι παντού. Και στον ουρανό. Τις νύχτες, όταν καμιά φορά τον χρειάζομαι, ανοίγω τα σύννεφα σαν ακορντεόν και τον βλέπω. Συζητάμε για λίγο, σε θερμό κλίμα. Έχει ασημί γένια και παιδικό χαμόγελο. Κάνει με το ξυλαράκι του κάτι γρατζουνιές που μοιάζουν με αστέρια. Βάζω ένα στη τσέπη μου, υπάρχουν πολλά. Να προσέχεις μου λέει. Με βάζει να το υποσχεθώ.

Βρέχει, αλλά εγώ δεν βρέχομαι. Είναι κι αυτό ένα θαύμα. Απ’ τα ακαταχώρητα. Τα ιδιωτικά.

Σταύρος Σταυρόπουλος,
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 10.4.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: