Ο
συγγραφέας που δεν έβλεπε ήταν δυο
Άπλωσε
τα κατεστραμμένα του χέρια
Σαν
αγκαλιά
Να
γράψει το τελευταίο φιλί
Και
έτρεχε αίμα
Απ’ τις
σκισμένες φωτογραφίες
Στην
αριστερή του παλάμη τα μάτια της
Γλίστρησαν
μ’ ένα σκοτεινό νόημα
Χάιδεψε
τους βολβούς
Μέχρι
που έγιναν κάμερες
Με ψηλά
τακούνια
Κοιτάει
προς το μέρος μου τώρα;
Ρώτησε
τον μοντέρ με αγωνία
Ακούμπησε
το κεφάλι του υπάκουα
Στο
μέρος που του υπέδειξε ο βοηθός
Ήρθαν
πρόσωπο με πρόσωπο
Είχε
δάκρυα
Που δεν μπορούσε
να κλάψει
Έβρεχε
σε όλο τον περασμένο έρωτα
Κολύμπησε
στο σελιλόιντ
Και
βγήκε μονός δίπλα της
Ήταν
ένας αυτός
Και μία
αυτός
Πάλι δύο
Απλώς η
ζωή τον λυπήθηκε
Και του
χάρισε τα μάτια της
Οι
ταινίες πρέπει να τελειώνουν είπε
Έστω και
στα τυφλά
ΣΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου