Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

UNFINISHED PAINTING




And it seems like I never reach Mexico
They're heading me off every place that I go
I'm sick of the fact that I've got to lay low
What else can an outsider do 

Ian Hunter



Στις εμφύλιες αναζητήσεις μας
Περί λύχνων αφάς
Της πόλης με το όνομα
«Η νύχτα πέφτει»

Προσπαθώντας να θυμηθούμε
Την τελευταία ζωή
Και με άλλα αιχμηρά αντικείμενα
Πέραν των σωμάτων μας
Ή της απόρρητης τέχνης τους
Να επιμένουν διακαώς
Στο κόκκινο

Σε κρεβάτια συνεδριακά
Με λύπη
Εκεί που ο φόνος
Δεν είναι παρά
Μια ακόμα εκδοχή
Έρωτα

Παρακολουθούσαμε τη θάλασσα
Να επιστρέφει τις φωνές μας
Σε κύκλο
Κάνοντας τα πελώρια να παραμιλούν

Και η ηχώ
Εκείνη η ήρεμη ανυπακοή
Από θαμμένα τούνελ

Κατάπινε
Εσένα
Εμένα

Και όλες τις υπόλοιπες μοναξιές
Με ιώδιο

Σ.Σ.



1 σχόλιο:

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ είπε...

Δεν ξέρω ειλικρινά τι ακριβώς μπορεί κανείς να σχολιάσει πάνω σε αυτό το ποίημα. Το μόνο που μπορώ να πω: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Και δεν υπάρχεις ούτε και συ. Και σε ευχαριστώ. Εσύ, ξέρεις.