Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΝΕΡΟ





Νομίζουν ότι είμαι ένας αντικατοπτρισμός
Στο παράδοξο του νερού
Δεν έχω κομμάτια
Τα μοίρασαν μια Κυριακή
Μαζί με παλιά φώτα
Στους τυφλούς που πεινάνε ονόματα
Σηκώνομαι
Και μου λείπει το αίμα μου

Εσύ όμως έρχεσαι να με ξεκληρίσεις
Ως την τελευταία διακοσμητική δέσμευση
Ξηλώνεις με τις δαγκάνες σου
Τις αμαρτίες της θάλασσας
Κι όμως είμαι νερό
Είμαι ακόμα νερό το περίμενες;

Έχω όλα τα αινίγματα της δίψας
Αποκλεισμένα στο σώμα μου
Για να μπορείς εσύ να έρχεσαι
Να με βλέπεις τα καλοκαίρια
Αφήνοντας γλώσσες
Στην τρύπα με τους χιλιάδες σπασμούς
Αριστερά της καρδιάς

Και να γίνομαι από σένα

Με τον αφύσικο τρόπο μου
Αντικαθεστωτικός φόβος

Βρέχει τόσα χρόνια
Τόσες ισόβιες συλλαβές
Και απλώς κολλούν πάνω μου ψεύτικα διαβατήρια
Με λέξεις κλειδιά

Για να μπορούν να με λένε
Να επισκέπτονται που και που
Την αθανασία μου

Εγώ όμως είμαι νερό
Αυτοί είναι η φωτογραφία του

ΣΣ


1 σχόλιο:

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ είπε...

Δεν θα μάθω ποτέ πώς λέξεις καθημερινές, συνηθισμένες, γίνονται στα χέρια σου μια νέα γλώσσα.

"Βρέχει τόσα χρόνια
Τόσες ισόβιες συλλαβές
Για να μπορούν να με λένε

Εγώ όμως είμαι νερό
Αυτοί είναι η φωτογραφία του".