ΠΑΙΔΙ

 

Μια μέρα θα γεννηθεί ο γιος μας.

Θα τον μεγαλώσουμε για τα οδοφράγματα,

αν δεν βασιλεύει ακόμα τότε δικαιοσύνη.

Θα περπατήσει κάτω απ’ των μαρτύρων τη σκιά, θα γίνει

σύντροφος των ποταμών, των δασών και των μονοπατιών.

Η γαλήνη θα τον ακολουθήσει σαν άγγελος με βήμα αργό

μέχρι τις εκατόμβες. Θα του δώσει τα όπλα του:

το σπόρο, το νερό, το μέλι, την οργή και τη συγγνώμη.

Το πρόσωπό του θα ‘ναι ήρεμο όπως και το δικό μας

στον καιρό της τυραννίας, όταν εσύ, ίδια μελισσοφάγος

γινόσουνα πιο δυνατή από τη δυστυχία

κι όταν το σπίτι μας στους πρόποδες τ’ άνοιγε

διάπλατο η καρδιά σου στους περιπλανώμενους.

Θα το ονομάσουμε Παιδί,

και θα ψηλώσει σα βαλανιδιά του δάσους.

Τα χέρια του θα γίνουνε κλαδιά. Εκεί,

του αλλοτινού μας του καιρού η αγάπη

θα φωλιάσει σαν σε κούνια.

Σιταποθήκη θα υψωθεί η φωνή του στο κάλεσμα

κάθε φτωχού. Κι εκεί θα ξαγρυπνάς εσύ.

Luis Masson (1915 - 1969)