Είναι
πάντα πεντέμισι
Φοράω
στον λαιμό μου
Εκείνο
το ηφαίστειο
Καπνίζει
δίπλα στο φόρεμά σου
Κι
όμως κρυώνω
Φταίει
ο Αύγουστος στον Πειραιά
Που
μετακομίζει βόρεια
Αφήνοντας
παντού
Σημάδια
από αλάτι
Σ’
ένα περίπτερο του λιμανιού
Είναι
κρεμασμένη η φωτογραφία σου
Με
κοιτάζεις με ινδιάνικα χρώματα
Με συνοδείες
ξενοδοχείων
Με
πλοία γεμάτα επιστροφής
Εμφύλιο
κατάστρωμα Σαντορίνης
Κρατάς
μια θολή πινακίδα
Πώς
λέγεται τώρα αυτό – απόσταση;
Σε
βλέπω απ’ την απογοητευμένη μου θάλασσα
Ούτε
έρχεσαι
Ούτε
φεύγεις
(ποίημα από το
βιβλίο μου ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009, μελοποιημένο
από τον Θάνο Ανεστόπουλο. Μπουάτ «Απανεμιά», 11 Δεκεμβρίου
2012.)
2 σχόλια:
συγκλονιστικό!
Ευχαριστώ πολύ.
Δημοσίευση σχολίου