Στους
δρόμους του δωματίου μου
Υπάρχει
από νωρίς συμφόρηση
Ο
ήλιος βγήκε
Σαν
δειλός γίγαντας
Γονατιστός
από νέον
Βλέπω
τα τρόλεϊ να περνούν σε διαδρόμους
Από
την μπλε πολυθρόνα μου
Οι
κεραίες τους φαίνονται πεσμένες
Όπως
τα ανήμπορα σχέδια
Τα
φυλλώματά τους
Ακουμπούν
τα πόδια μου φοβισμένα
Σχεδόν
τα γλείφουν
Με
ηλεκτρική φρίκη
Πίσω
στα οδοφράγματα των αυτοκινήτων
Παραμονεύει
ένας ιδιωτικός Μάης
Από
χαρτί
Η
φωτογραφία σου στο κομοδίνο
Παραμένει
σβηστή επικίνδυνα
Αποστηθίζει
την ομοιοκαταληξία των ονείρων
Είμαι
μόνος όπως ποτέ άλλοτε
Μόνος
Μέσα
σε τόση κίνηση δωματίου
Στο
μπαούλο σκουριάζουν
Οι
προηγούμενες ζωές μου
Από
αγάπη και συγκίνηση
Δεν
έχω καμία αποστολή
Κανένα
ψεύδος να επικυρώσω
Εκτός
απ’ αυτό το αιφνίδιο ποίημα
Που
μπλέχτηκε στα κορδόνια μου
Και πρέπει να τελειώσει
ΣΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου