ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

(και στο Σταύρο Σταυρόπουλο)

“I went down to the crossroads trying to flag a ride

Nobody seemed to know me everybody passed me by”

ROBERT JOHNSON – Crossroads Blues

                        

Έφτασα αποκαμωμένος στη διχάλα

Το καταμεσήμερο

Με το αίμα μου να βράζει στα μηνίγγια

Μανδραγόρες φύτρωναν από το κεφάλι μου

Τα πόδια μου είχαν γίνει ένα με τα βράχια

Έβγαλα το ψωμί από το δισάκι μου

Και το έδωσα στα σύννεφα να φάνε

Το κορίτσι που καθόταν δίπλα στη θάλασσα

Έλεγε τραγούδια στους γλάρους

Πιάστηκα γερά

Από τα δόντια της διχάλας

Και με όλη τη δύναμη της σιωπής μου
Φώναξα στο θεό και στο διάβολο να πάνε...
Να ρίξουνε καμιά βουτιά

            

(Νόμιζα ότι έτσι όπως είναι πάντα μαζί

Δεμένοι - τσακωμένοι

Θα πήγαιναν κατ’ ευθείαν στον πάτο

Αυτοί όμως τόσους αιώνες έχουν μάθει

Καλά να κολυμπάνε

Και αν προς στιγμή φαινόταν ο ένας να βουλιάζει 

Από τον άλλο γερά κρατημένος

Γρήγορα ξανάβγαινε στην επιφάνεια)

Μετά άνοιξε η καταπακτή

Και βγήκε ο ανθρωπάκος

Τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια

Και κατάλαβα ότι ήμουνα εγώ ο ίδιος

Μου είπε εμείς ανήκουμε στην θάλασσα

Γιατί δεν έχει σταυροδρόμια

Έχει μόνο ένα σταυρό

Για σταύρωμα

Τον λεν Σταυρό του Νότου

(ανέκδοτο ποίημα του Παναγιώτη Γαλανόπουλου –επιλογή ποιημάτων του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα με τίτλο « Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποίηματα».  Ο τονισμός του τίτλου είναι στη λήγουσα.  Από το ποίημα αφαιρέθηκαν όλα τα σημεία στίξης για να ακολουθούν την κλίμακα του μπλουζ πάνω στην οποία γράφτηκε.  Θερμές ευχαριστίες για την αφιέρωση)