Να με υποδουλώσεις
Να με ταπεινώσεις
Να καννιβαλίσεις το γένος μου
Να με ξεκληρίσεις
Ως την τελευταία διακοσμητική δέσμευση
Με τα άνομα χέρια σου
Κολλημένα στη λάσπη
Να ψαλιδίσεις το κορμί μου
Να με μασήσεις
Ξηλώνοντάς με πόντο πόντο
Με τις δαγκάνες σου
Να ξεσπάσεις πάνω μου
Να θυσιάσεις τον άχρηστο στόλο μου
Στο παράδοξο του ουρανού
Να χύσεις τη γλώσσα του κόσμου
Ολόκληρη μέσα μου
Μέχρι να γίνω ένας σπασμός
Να μην έχω πια τίποτε
Παρά μόνο στο σώμα μου
-Ραμμένη ανάμνηση-
Την ζωντανότερη απόδειξη
Της ιερότητας των νεκρών
1 σχόλιο:
"Έτσι που από τις ξηλωμένες ραφές του δέρματος
να ξεχυθεί σαν πόλεμος
η ζωντανότερη απόδειξη της ζωής."
Μαρία Χρονιάρη
Δημοσίευση σχολίου