TE VOGLIO BENE ASSAIE

Είδε το φως στη μέση της θάλασσας, σκέφτηκε τις νύχτες εκεί στην Αμερική
αλλά ήταν μόνο οι βάρκες και η άσπρη γραμμή ενός έλικα
ένιωσε τον πόνο στη μουσική και σηκώθηκε από το πιάνο
αλλά όταν είδε το φεγγάρι να έρχεται από ένα σύννεφο
ακόμη κι ο θάνατος φαινόταν γλυκός.

κοίταξε στα μάτια του κοριτσιού, εκείνα τα μάτια που ήταν πράσινα όπως η θάλασσα
έπειτα ξαφνικά ένα δάκρυ έτρεξε και πίστεψε ότι θα πνιγόταν.

Σ’ αγαπώ πάρα πολύ
μα τόσο, τόσο πολύ,
που τώρα πια είναι σαν μια αλυσίδα
και λιώνει το αίμα μέσα στις φλέβες μου.

Στη δύναμη των στίχων όπου κάθε δράμα είναι ψεύτικο
με λίγο μέικ απ και μίμηση μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος
όμως δυο μάτια που σε κοιτούν τόσο βαθιά και πραγματικά
σε κάνουν να ξεχνάς τα λόγια και να μπερδεύεις τις σκέψεις.

Έτσι το καθετί γίνεται μικρό, ακόμη κι οι νύχτες εκεί στην Αμερική
γυρνάς και κοιτάς τη ζωή σου σαν μια γραμμή ενός έλικα.
Ω, ναι, είναι η ζωή που τελειώνει αλλά δεν το σκέφτεσαι και πολύ
αντίθετα νιώθεις πια ευτυχισμένος και ξαναρχίζεις το τραγούδι σου.

Σ’ αγαπώ πάρα πολύ
μα τόσο, τόσο πολύ,
που τώρα πια είναι σαν μια αλυσίδα
και λιώνει το αίμα μέσα στις φλέβες μου.

Lucio Dalla (4 March 1943 – 1 March 2012)

Caruso