Σου αγγίζω το
στόμα, μ' ένα δάχτυλο αγγίζω την άκρη απ' το στόμα σου, τη σχεδιάζω λίγο λίγο,
σαν να πρόβαλε από το χέρι μου, σαν το στόμα σου να μισάνοιγε για πρώτη φορά,
και μου φτάνει να κλείσω το μάτια για να τα σβήσω όλα και να ξαναρχίσω, κάνω να
γεννηθεί κάθε φορά το στόμα που θέλω, το στόμα που το χέρι μου διαλέγει και σου
σχεδιάζει στο πρόσωπο, ένα στόμα διαλεγμένο ανάμεσα σε άλλα, με κυρίαρχη
ελευθερία διαλεγμένη από μένα για να το σχεδιάσω με το χέρι μου στο πρόσωπό
σου, και από μια τύχη που δεν ψάχνω να καταλάβω συμπίπτει ακριβώς με το στόμα
σου που χαμογελάει κάτω από αυτό που το χέρι μου σου σχεδιάζει. Με κοιτάς, από
κοντά με κοιτάς, κάθε φορά από πιο κοντά και τότε παίζουμε τον κύκλωπα,
κοιταζόμαστε από κάθε φορά και πιο κοντά και τα μάτια μας μεγεθύνονται,
πλησιάζουν μεταξύ τους, σωφιλιάζονται και οι κύκλωπες κοιτάζονται, ανασαίνοντας
μπερδεμένοι, τα στόματα συναντιούνται και παλεύουν χλιαρά, δαγκώνονται με τα
χείλη, αφήνοντας μόλις τη γλώσσα στα δόντια, παίζοντας στις φραγές τους όπου
ένας αέρας βαρύς πηγαινοέρχεται με ένα άρωμα παλιό και μια σιωπή. Τότε τα χέρια
μου ψάχνουν να βυθιστούν στα μαλλιά σου, να θωπεύσουν αργά τη βαθύτητα των
μαλλιών σου ενώ φιλιόμαστε σαν να είχαμε το στόμα γεμάτο από λουλούδια, από
ψάρια, από κινήσεις ζωηρές, από μυρωδιά σκοτεινή. Κι αν δαγκωνόμαστε ο πόνος
είναι γλυκός, κι αν πνιγόμαστε σε μια σύντομη και τρομερή απορρόφηση ταυτόχρονη
της ανάσας, αυτός ο στιγμιαίος θάνατος είναι ωραίος. Και υπάρχει ένα μόνο σάλιο
και μια γεύση μόνο από φρούτα ώριμα , κι εγώ σε νιώθω να τρέμεις πάνω μου σαν
μια σελήνη στο νερό.
JULIO
CORTAZAR (1914 - 1984)
Μετάφραση:
Βασίλης Λαλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου