ο ήχος του νεροχύτη έχει κάποια σημασία
πιάτα που κάτι θέλουν να πουν
οι μύγες με μια δόξα ηλιακή
σε ψάχνουν περισσότερο από εμένα
πέφτουν στα βρόμικα νερά
σε ξεχνούν
έπειτα από 395 ημέρες και εννέα δευτερόλεπτα
έχω χάσει κάποιους καρπούς
ουρλιαχτού
την αίσθηση των ρολογιών που αναπνέουν
την ξυριστική σου μηχανή
το μαξιλάρι που έβρεχες
μήλα στον ύπνο σου
με κορόιδεψες
και σε κορόιδεψα
δεν έχει κάτι άλλο από εδώ
μόνο φατρίες τοίχων
και μια τελειότητα πατώματος
χτυπημένου από πτώσεις
τώρα
μπορούμε να δούμε μια ταινία
αλλά εσύ δεν έχεις μάτια
μπορούμε να περπατήσουμε
αλλά σου λείπουν τα πόδια
να κρατηθούμε χέρι-χέρι
δίχως ο χρόνος να κεραυνώσει τους κρίνους
όμως τα δάχτυλα
στερούνται πυγμής ζωής αλήθειας
στερούνται εσένα
και καθετί που σε έπλασε
τώρα
θα χαθούμε
με μιαν αποδοχή ανέμου
και λίγη φθορά στις λέξεις
και με καρδιά που δεν αντέχει άλλα σύννεφα
ούτε πυροβολισμούς ανθρώπων
το τηλέφωνο θα χτυπήσει αλλά αν δεν θα είσαι εκεί
θα σου πάρω καινούργιο πουκάμισο
και παντελόνι
και παπούτσια
αλλά δεν έχω άλλο σώμα να σου δώσω
τώρα
ο μόνος τρόπος
είναι αυτά τα βρόμικα πιάτα
στο νεροχύτη
σκοτεινά και τυχερά
στην ακινησία τους
Διονύσης Μαρίνος
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου