Συναναστροφές χωρίς επιστροφές. Σε μια άδεια Αθήνα με ένα
ώριμο καλοκαίρι που εδραιώθηκε βασιλικά. Σε ψάχνω, κάτω από τα σάπια φύλλα που ξέρασαν
τα φυτά μου. Σε εκείνο το λυχνάρι, το δίχως Αλαντίν. Στο τελευταίο τσιγάρο που
σου χω φυλάξει και σε όλους τους στίχους που έχουν γραφτεί. Τις νύχτες συνήθως.
Ή αλλιώς τα πρωινά για έναν καθωσπρέπει ανθρωπάκο.
Την μέρα ζεις μονάχα σαν μολυσμένο σπυρί.
Ζαχαρούλα Βαλαβάνη
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου