ΧΑΜΕΝΟΣ

Ι. Χορός σε άμμο και θάλασσα

Λοιπόν εδώ είμαστε ή μάλλον εδώ είμαι εγώ

Απόλυτα μόνος

Βλέποντας πράγματα που κάποτε μοιραζόντουσαν

Πριν πολύ καιρό…

Η μνήμη μου απλώνεται και μένω θαμπωμένος:

Ξέρεις πως ξέρω  πόσο όμορφα ήταν

Και πόσο είχα γελάσει…

Οι καιροί άλλαξαν, τώρα είσαι πολύ μακριά

Δεν μπορώ να παραπονεθώ:

Είχα όλες τις ευκαιρίες

Μα γλίστρησαν μέσα απ’ τα χέρια μου

Σαν την άμμο

Ξέρω πως ποτέ δεν θα χορέψω ξανά όπως πριν

Θα περιμένω να ξεσπάσει η μέρα

Πάνω στη γη και τη θάλασσα

Ελπίζοντας να συλλάβω όλες μου τις αναμνήσεις

Μετά θα πρέπει να κολυμπήσω ξανά

Τον δρόμο που άνοιξα

Με όλη μου την ύπαρξη να ψάχνει προσεκτικά

Τις τελικές λέξεις

Αλλά δεν υπάρχει κανείς

Η ανατολή του ήλιου με καλεί

Κι έχω κιόλας καθυστερήσει

Τόσο κοντά στην άνεση και πραγματικά δεν ξέρω

Γιατί νιώθω σα να θρηνώ

Ξέρω πως δεν θα ξαναχορέψουμε ποτέ όπως πριν

Κοίταξα ψηλά, σχεδόν τυφλώθηκα από την ζεστασιά
Που υπήρχε μέσα μου

Και την γεύση που είχε η ψυχή μου

Μα είμαι σχεδόν νεκρός, καθώς στέκομαι μόνος…

ΙΙ. Χορός στον πάγο

Φόρεσα τις διαθέσεις μου  σαν τόσο διαφορετικά κουστούμια

Αν και το σωστό δεν υπήρχε ποτέ τριγύρω

Καθώς έφευγες άκουσα το σώμα μου να βουίζει

Και η μνήμη μου γέμισε ουρλιαχτά

Ήταν πολύ αργά για να αντιμετωπίσω το νόημα όλων αυτών

Ξέρεις πως σε χρειάζομαι

Κι όμως δεν νομίζω να αναγνώρισες ποτέ

Την αγάπη μου

Κάποια στιγμή σε έχασα

Δεν ξέρω πώς ακριβώς συνέβη

Η χώρα των θαυμάτων βρισκόταν

Σε μια βάρκα από λευκό, αγνό πάγο

Κοίταξα γύρω μου

Και κατάλαβα πως ήμουν οριστικά χαμένος:

Δίχως το χέρι σου στο δικό μου είμαι νεκρός…

Η πραγματικότητα είναι κίβδηλη

Και τα παιχνίδια που δοκίμασα δεν είναι πλέον τα ίδια:

Χωρίς το χαμόγελό σου δεν υπάρχει μέρος να κρυφτώ

Και βαθειά μέσα μου

Νιώθω ότι ποτέ μου δεν έχω θρηνήσει

Όσο είμαι έτοιμος να το κάνω τώρα…

Αν μπορούσα μονάχα τις λέξεις να σχηματίσω

Που θα έκαναν τη φωτιά σου να κάψει

Όλο αυτό το νερό γύρω μου

Θα γινόταν η αγάπη που θα μας σκέπαζε

Πασχίζοντας να δω

Μέσα απ’ τα δάκρυα που με καθηλώνουν

Η καρδιά μου ματώνει στη σκέψη πως ίσως με ξαναβρείς…

Ή τουλάχιστον ότι μπορεί να ξεχάσω

Και να μείνω βουβός

Μα δεν μπορώ

Δεν μπορώ πια να σταματήσω

Οι λέξεις κυλούν μόνες τους:

Σ’ ΑΓΑΠΩ

Lyrics © PETER HAMMILL AND VAN DER GRAAF GENERATOR

From the album H To He Who Am The Only One (1970)

Μετάφραση: Σταύρος Σταυρόπουλος

***

[Οι ποιητές μεταφράζουν  Pound, Verlaine, T.S.Elliot, William Blake. Μεταφράζουν  Ann Sexton, Sylvia Plath, Charles Bukowski  και σε εξαιρετικές περιπτώσεις Pavese, W.H.Auden, John Asbery, Dylan Tomas, Paul Celan, e.e.cummings κλπ.  Με κακά, τις περισσότερες φορές, ελληνικά, δανείζονται λίγο από την αύρα των μεγάλων. Συνήθως μια μετάφραση αποτελεί  τον προθάλαμο έκδοσης της επόμενης  συλλογής τους, αφού, πολλές φορές,  ο εκδότης, συμψηφίζει το «χρέος» του προς τον μεταφραστή με την έκδοση ενός βιβλίου του. Οι ποιητές πίνουν καφέ στο Φίλιον και τις Κυριακές επισκέπτονται μνημεία, συνοδεία εντυπωσιακών κυριών, ενίοτε φιλότεχνων. Γίνονται σύμβουλοι διαφόρων κρατικών οργανισμών, βιβλιοδετώντας τον πολιτισμό μας με ακίνητη ευαισθησία. Συχνάζουν όπου τους βλέπει πολύς κόσμος και ασχολούνται διακριτικά με σεμινάρια δημιουργικής γραφής.  Οι ποιητές μεταφράζουν τα πάντα υπέρ τους, και όταν αποποιούνται κάποια τιμή, πάντα έχουν συμφωνήσει – διαπραγματευόμενοι – για μια μεγαλύτερη. Εγώ μεταφράζω Van Der Graaf Generator, Rolling Stones, Jethro Tull, Rory Gallagher, Lou Reed, Pati Smith, Tim Buckley κλπ.  Από δημιουργική γραφή, γιοκ. Αναλφάβητος. Το ποινικό μου μητρώο είναι λευκό από βραβεία. Μέχρι σήμερα, δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα έκδοσης κάποιου βιβλίου μου.  Όλα συμβαίνουν με τον κανονικό τρόπο: Ο συγγραφέας γράφει, ο εκδότης εκδίδει.

Είναι κι αυτό μια στάση. Ένας συμβολισμός. Ένας τρόπος να απέχεις, όντας εκκωφαντικά παρών.]

ΣΣ