Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

 

[Η άμεση ανταπόκριση της Τζίνας Πολίτη, για το βιβλίο των Δ.Δημητριάδη – Γ. Αλισάνογλου «Προς Αυτή Την Αλόγιστη Κατεύθυνση», εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2013]

 

Αγαπημένοι μου φίλοι Γιώργο και Δημήτρη,
 

Δεν είναι ευχάριστο για μια γριά
να τη χώνουν νυχτιάτικα στο μίξερ της ποίησης
και να μπερδεύεται εντός του με ανθοδέσμες λέξεων,
με χυμούς σωμάτων, φαλλούς και Βαβυλώνες, ενώ
κονιορτοποιούνται με ταχύτητα φωτός
τα σκευρωμένα μέλη της.
Τί χρώσταγε η γριά ενώ βάδιζε με όση
αξιοπρέπεια τις επιτρέπουν οι καιροί,
ολομόναχη, προς τη μοναδική κατεύθυνση
ένθα το τίποτα και η κομποστο-ποίηση;
Διότι, κανένας Χουντίνι-ποιητής δεν μπορεί πια να της πει
that death shall have no dominion!
Ήταν ψέμμα το δέντρο της ζωής
κι ψέμμα το δέντρο της γνώσης (το γνωρίζετε πονηροί!)
και το σώμα καταδικασμένο μιας εξ’αρχής
να αφοδεύει σε λευκούς λουτροκαμινέδες.

 

 

Δε λέω, λαίμαργα διάβασα τα ποιήματά σας
(γιατί έχω χάσει κάθε επιθυμία για στέρεη τροφή),
γεύση και όσφρηση ανέκτησα
ακόμα και τα προσθετικά μου δόντια που κουνιούνται.
ακινητοποιήθηκαν προς στιγμήν!
Ήταν ωραίο πολύ το γεύμα.
Όμως, φίλοι αγαπημένοι, αν και προσπάθησα,
δεν μπόρεσα να ενοθονιστώ,
έμεινα με το πλήθος.
Πολύ μικρή (πάνε 73 χρόνια) έχασα το εγώ
κάπου μες τις ρωγμές της Ιστορίας,
ένθα η λύπη, ο πόνος και ο ανθρώπινος στεναγμός.

 

Αχ! να μπορούσα να ξεγελαστώ
κι από το μίξερ να μην ξαναβγω!

 

Με αγάπη και στους δυο,
ευχαριστώ,

Τζίνα