ΝΑΞΟΣ, βράδυ, Σεπτέμβριος 2011
Κάποια
νύχτα έγινα νύχτα. Η υπόνοια μιας όποιας αυγής έχει ξεπουληθεί στους κακόφημους
δρόμους των υποσχέσεων. Εκεί κάποτε, είχα συναντήσει ένα παιδί που μου είχε πει
πως θα μου έδινε την ηλικία του. Δεν το πίστεψα και την πήρε πίσω. Τώρα, ως
νύχτα που είμαι, όλα τα παιδικά με αποβάλλουν σα ξένο σώμα. Γιατί παιδική νύχτα
δεν υπάρχει. Ό,τι παιδικό είναι φως. Λιγότερο ή περισσότερο, μα φως. Σέρνομαι
προς το σκοτάδι. Το ενήλικο. Εννοείται πως μετράει η προϋπηρεσία για να
αποκτήσεις μια υψηλόβαθμη θέση στην υπηρεσία του. Κάποιοι στη σειρά, καθώς
περιμένουμε για την αξιολόγηση της ποιότητας του μαύρου μας, λένε πως το
αφεντικό-σκοτάδι είναι ο θάνατος, άλλοι, ο έρωτας. Εγώ επιμένω στην πρώτη μου
άποψη. Το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι η ζωή. Γιατί ζωή δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η
απουσία της. Μια μαύρη σκιά ανυπαρξίας, έτοιμη για τα επόμενα θύματα που
γεννάμε και την τρέφουμε. Το μαύρο, άλλωστε, είναι παμφάγο.
Καλό φάγωμα
άνθρωποι.
Μαρία Σταϊκοπούλου
9 σχόλια:
Σ' ευχαριστώ Σταύρο για άλλη μια φορά για την αναδημοσίευση!
Είναι τιμή μου!
Να είσαι καλά και να ξέρεις πως εμείς οι αναγνώστες σου είμαστε δίπλα σου.
Ευχαριστώ
Όπως έγραψε ο Ερασιτέχνης Άνθρωπος: «εμείς οι αναγνώστες σου», Σταύρο, «είμαστε δίπλα σου». Είτε σε βλέπουμε είτε όχι. Είτε σε ακούμε είτε όχι. &, εξ αφορμής αυτού, εκφράζω μια σκέψη. Έτσι & άλλιως μόνο ο αναγνώστης μπορεί να είναι δίπλα στον συγγραφέα (δημιουργό της γνώσης τού κόσμου μέσω της γραφής). Όχι ο συγγραφέας δίπλα στον αναγνώστη. Ο συγγραφέας υπάρχει «σα ξένο σώμα» σε αυτό που ο κόσμος αποκαλεί "πραγματικότητα". Ο μόνος κόσμος για τον συγγραφέα –που πραγματικά υπάρχει!– είναι ο δημιουργημένος από τα χέρια του. Εκεί ανήκει. Όσο για τα υπόλοιπα, πράγματι πρόκειται απλώς για «φάγωμα».
Σταύρο, Ερασιτέχνη Άνθρωπε (Μαρία), λοιποί δημιουργοί & αναγνώστες, αναγνώστες & δημιουργοί, καλή συνέχεια. Μου δίνει άλλοτε παρηγοριά & άλλοτε χαρά να σας διαβάζω.
Ευχαριστώ πολύ
Σταύρο,
χαίρομαι για την "ολική επαναφορά".
'Ερρωσο!
Και για να...σλογκανίσω δεόντως
πώς λέμε "still going strong"!
Αιμίλιος (με το συμπάθιο)!
Ευχαριστώ
Φίλε δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά να ξέρεις οτι όλοι είμαστε εδώ για σένα.
Ό,τι θες.
Οι αναγνώστες σου
Ευχαριστώ πολύ όλους σας. Όλα καλά.
Αναρωτιέμαι, όμως, τι πάθατε όλοι σας ξαφνικά...
Δημοσίευση σχολίου