Τρείς μήνες μετά
Η γυναίκα που
ήταν ο κόσμος, εξαντλημένη από τις αζήτητες γέννες, έπεσε σε μια νεκροφάνεια. Αυτό
που είχε δημιουργήσει η ίδια έμοιαζε με
φωτογραφία ενός άλμπουμ. Ήταν ο κόσμος πραγματικός; Πήρε το νερό και το
ακούμπησε απαλά στο μέτωπο της, σαν μαντήλι, όπως έκαναν παλιότερα, ενώνοντας
τα κεφάλια τους για να τους πάρει ο ύπνος. Τότε ο κόσμος ήταν δίδυμος - χωρίς σκορπιούς.
Μόνο αυτός κατάλαβε τον φόβο της γιατί τον ένοιωσε να την διαπερνά αναίτια.
Εκείνη την ημέρα, σύμφωνα και με τις γραφές, ο κόσμος σταμάτησε. Το αλάτι είχε
δημιουργήσει ξεραμένα βουνά και η ουσία είχε χαθεί. Μάζεψε τις λέξεις, όπως στις
παλιές τυπογραφικές μηχανές, πήρε ένα ένα γράμμα και σφράγισε τα χείλη της.
Βιβλιοδέτησε με επιμέλεια τον προορισμένο χρησμό. Ήταν μόνος με τον κόσμο στον
κόσμο. Η γυναίκα που ήταν ο κόσμος άνοιξε με λύπη θολή και είπε: Ο χρόνος πίσω
δεν γυρνά, αναπαυμένη πάνω στις φωτογραφίες της. Είχε την χλομάδα χιλίων
στρατιωτών. Στους ώμους της έγερνε μια μπέρτα. Έσυρε δυο αδιάλλακτα βήματα που
φάνηκαν χρόνια. Πλησίασε πάνω απ’ τον κόσμο που είχε μόλις γεννηθεί. Το
ξαπλωμένο της είδωλο την κοίταξε από χτες. Κρατούσε το πιστόλι σφιχτά, για την
χαριστική βολή.
Δεν υπήρχε όμως
κανείς για να της δώσει το παράγγελμα.
Σ.Σ.
(παράρτημα
στο ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ – το βιβλίο συνεχίζεται και εκτός βιβλίου με απρόβλεπτες
συνέπειες)
2 σχόλια:
Το παράγγελμα της γυναίκας ήταν ένα εσωτερικό αυτόματο πυρ. Και ξαφνικά, δίχως να ακουστεί από πουθενά φασαρία, ο σιγαστήρας έβγαλε ένα μικρό θολό καπνό, κι ο κόσμος σταμάτησε.
Ένας νέος προορισμός άρχιζε. Ήταν εκείνος για τον οποίο είχε γεννηθεί στις άκρες της χαμένης Ατλαντίδας, στην ουρά του σκορπιού, στο κλάμα που ακούς στην κραυγή του λύκου.
Κι όλα έγιναν - σαν έτοιμα από πάντα - κόκκινα πάνω, γύρω, κάτω από τις φωτογραφίες της. Πάντα δίπλα στην Εκάτη. Η στάχτη που άφησε μετά το ήσυχα, ψιθυριστό πυρ, με τον αέρα,έγινε άμμος στη Σαχάρα.
...Και έτσι δεν πυροβόλησε. Άλλωστε πέθαναν την ίδια ημερομηνία. Η κοινή στάχτη τους μεταφέρθηκε με προσοχή κάπου αλλού. Ο νέος προορισμός συνέπιπτε με τον οριστικό κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου