Μετά η πόλη ερήμωσε
Τα παράθυρα είχαν σφραγιστεί
Οι περικοκλάδες που έβγαιναν
Απ’ τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων
Ήταν μεταλλικές
Στο επόμενο στενό
Τα συρματοπλέγματα
Είχαν κοπεί στη μέση
Από τα δόντια κάποιου
Που πίστευε στην ελευθερία
Ο καιρός το πήγαινε για σιωπή
Σ’ όλο τον δρόμο μάζευα
Σκουριασμένα κουστούμια
Και ρολόγια σταματημένα
Που έδειχναν αύριο
Πήρα μια μάσκα οξυγόνου
Από έναν νεκρό
Και κατευθύνθηκα προς τη θάλασσα
Έπρεπε οπωσδήποτε
Να σβήσω από πάνω μου
Τη μυρωδιά του θανάτου
(από το βιβλίο ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου