Ξέρω πώς θα είναι ο θάνατος. Μια βιαστική μετακόμιση ή έξωση. Ένα ξαφνικό ταξίδι, γιατί η χώρα σου έπαψε να υπάρχει - έτσι για πλάκα. Και θα έχω αφήσει τόσα πίσω: ιδέες, αποφάσεις για μια άλλη ζωή, καλύτερη από αυτήν που κάνω τώρα, συγκατοικώντας ασφυκτικά με τον Μπαχ. Οι φίλοι μου θα λείπουν. Και ένας ακόμα άγνωστος θα μείνει με τους αγνώστους. Μπορεί και να θυμάμαι: τα μάτια σου, τα χέρια σου, την πέτρα που έσκυψες και μάζεψες δίπλα από τη θάλασσα. Για αυτό σου λέω, ξέρω πώς θα είναι ο θάνατος: μια απλή βραδιά. Όπως οι άλλες.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ, Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, εκδ. των συναδέλφων, 2013
* Από τα πιο όμορφα πράγματα που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Το νέο βιβλίο του Περικλή. Λουσμένο από το φως της ανέρωτης ψυχής του. Αλύγιστο, σαν τον ίδιο.
1 σχόλιο:
(Απαπα. Αυτό ήταν ωραίο.)
Δημοσίευση σχολίου