Να έρχεσαι. Μέχρι να με μείνεις αλλού σε άλλο σώμα. Να
μείνεις όχι σε μένα με άλλο σώμα. Τώρα που η εποχή του θαυμασμού πέρασε, ο
άνθρωπος είναι να μείνει όχι σε μένα. Να μείνει με ένα άλλο τρόπο αδιατάρακτα όχι
σε μένα. Πρωταρχικό. Με ένα άλλο πρόσωπο, ένα νέο σώμα.
Να έρχεσαι. Αλλά να έρχεσαι όχι σε μένα, όχι σε αυτόν που
παριστάνει εμένα. Αυτόν που με αντικαθιστά. Όχι στον άνθρωπο που μιλάει σε
μένα. Μέχρι να βρεθεί η έξοδος που οδηγεί σε μένα, όχι σε μένα. Να έρχεσαι. Χωρίς
το επακόλουθο της ομιλίας που μιλάει χωρίς. Χωρίς τα αναγκαία σκεύη του λόγου.
Χωρίς να υπάρχει η γλώσσα που θα υπενθυμίζει ακέραιο το επακόλουθο της ομιλίας.
Να έρχεσαι χωρίς να υπάρχει η γλώσσα που συναποτελεί με το
επακόλουθο της ομιλίας το ενιαίο σώμα. Εκεί που ετοιμάζεται ο λόγος να γίνει σώμα. Πάλι
σώμα, αλλά άλλο σώμα. Άλλο όχι σώμα σε
μένα. Όχι σώμα. Μόνο λέξεις χωρίς ομιλία. Μόνο έτσι να έρχεσαι. Μόνο. Χωρίς το
επακόλουθο της ομιλίας που εξαφανίζει την ομιλία. Που οδηγεί την ομιλία σε
έξοδο από την ομιλία. Μέχρι να με μείνεις αλλού σε άλλο σώμα να έρχεσαι.
Μόνο να έρχεσαι κενή. Χωρίς άλλο σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου