ΑΓΑΠΗ Α.Ε.
Ο πόνος άνοιξε
εργοστάσια.
Κατασκευάζει σιωπές.
Συσκευάζει κραυγές.
Πάνε καλά οι πωλήσεις.
Ο πόνος άνοιξε
αντιπροσωπείες.
Καρφώνει παλάμες.
Ξιπάζεται.
Γιορτάζει εγκαίνια σε κάθε εγώ.
(Εγώ πονάω
Εσύ πονάς
Αυτός πονάει
Εμείς πονάμε
Εσείς πονάτε
Αυτοί πονούν)
Και κάπου δίπλα εκείνη,
γυρισμένη πλάτη,
αδιάφορη,
σαν απολυμένη εργάτρια,
ένα γραφείο παραπόνων,
ένα θλιβερό κτήριο,
μια ανώνυμη εταιρία.
Κατερίνα Έσσλιν
από το blog της
ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
Μια μέρα,
μη θέλοντας άλλο να διαφέρει,
έραψε στην κοιλιά της
την πάνινη κούκλα
των παιδικών της χρόνων.
"Φοβήθηκα
μη μείνουμε στο τέλος
οι δυο μας", της είπε
και τράβηξε
την τελευταία κλωστή.
μη θέλοντας άλλο να διαφέρει,
έραψε στην κοιλιά της
την πάνινη κούκλα
των παιδικών της χρόνων.
"Φοβήθηκα
μη μείνουμε στο τέλος
οι δυο μας", της είπε
και τράβηξε
την τελευταία κλωστή.
Αντιγόνη Βουτσινά, Το λάθος ποίημα, εκδ. Μελάνι, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου