ΛΕΥΚΟΣ ΠΑΛΙ

Εκατοντάκις λοιπόν εγώ

Εκ Πειραιώς

Θλίψεως εκπάγλου

Και περιμένοντας

Να καρποφορήσουν οι άνθρωποι

Με ευάλωτους ασφοδέλους

Ως φαίνονται κουρτίναι

Πάνω στα αυστηρά μάτια μου

Καταλαγιάστηκα

Από τα σύννεφα των αργών

Αναβόσβησα στη σιωπή σου

Πριν εκατομμύρια φώτα

Ολόκληρος άνοιξη

Με αστέρια από πανί

Σαν παιδικές κούκλες

Like a giant on the land

Άλλοτε μπλε

Άλλοτε άσπρος

Αλλά πάντα

Με την ακρότατη συγκυρία

Του εαυτού μου

For my love is like the wind

Ή επειδή

Better by you better than me

Αναπνέοντας άχρηστα φεγγάρια

Από το βάθος μιας κουτσής τρύπας

Σε εξέλιξη

Στέκομαι πια αθέατα μαύρος

Ενώπιον μου

Αργά

Πολύ αργά μέσα στη νύχτα

In between

Τετράγωνων ονομάτων

Όπως

Αποθέματα

Λίγης ίσως ομίχλης

Να καταφέρω

Riding on the desert wind 

Πράγμα πολύ τρομακτικό

Να εκκρεμώ ακόμα

Εν αφθονία

Χωρίς

Σ’ ένα μισώ είδωλο

ΣΣ