Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΛΕΥΚΟΣ ΠΑΛΙ


























Εκατοντάκις λοιπόν εγώ
Εκ Πειραιώς
Θλίψεως εκπάγλου

Και περιμένοντας
Να καρποφορήσουν οι άνθρωποι

Με ευάλωτους ασφοδέλους
Ως φαίνονται κουρτίναι
Πάνω στα αυστηρά μάτια μου

Καταλαγιάστηκα
Από τα σύννεφα των αργών

Αναβόσβησα στη σιωπή σου
Πριν εκατομμύρια φώτα
Ολόκληρος άνοιξη

Με αστέρια από πανί
Σαν παιδικές κούκλες

Like a giant on the land

Άλλοτε μπλε
Άλλοτε άσπρος

Αλλά πάντα

Με την ακρότατη συγκυρία
Του εαυτού μου

For my love is like the wind
Ή επειδή
Better by you better than me

Αναπνέοντας άχρηστα φεγγάρια
Από το βάθος μιας κουτσής τρύπας
Σε εξέλιξη

Στέκομαι πια αθέατα μαύρος
Ενώπιον μου

Αργά
Πολύ αργά μέσα στη νύχτα

In between
Τετράγωνων ονομάτων
Όπως

Αποθέματα
Λίγης ίσως ομίχλης

Να καταφέρω
Riding on the desert wind 

Πράγμα πολύ τρομακτικό
Να εκκρεμώ ακόμα
Εν αφθονία
Χωρίς

Σ’ ένα μισώ είδωλο

ΣΣ




1 σχόλιο:

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ είπε...

"Πράγμα πολύ τρομακτικό
Να εκκρεμώ ακόμα
Εν αφθονία

Σ’ ένα μισώ είδωλο."

...