Αφήνω γένια για να γίνουν λευκά.
Σήμερα νηστεύω.
Σχεδόν εκπλήσσομαι με τη σκέψη του εαυτού μου στο παρελθόν.
Περπατώ κουτσαίνοντας στο δρόμο.
Κοιτάζω τα παιδιά. Μου εμφανίζονται δάκρυα.
Δεν φωνάζω κανέναν. Σωπαίνω.
Γράφω κι ύστερα καταστρέφω ό, τι γράφω.
Είμαι στο κενό που καταλαμβάνω.
Ετοιμάζομαι.
JUAN VICENTE PIQUERAS
Ποίημα σε μετάφραση της Βιρχινία Λόπεθ Ρέθιο,
δημοσιεύθηκε στο περ. Νέα Ευθύνη (τ. 12, Ιούλιος-Αύγουστος 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου