ΔΙΑΙΡΕΣΗ

Έγερνε το φως

Και χάναμε γόνατα

Κάθε μέρα

Από τότε που άρχισαν

Να κάνουν λίμνη τα βλέμματα

Έβρισκες μόνο

Λίγες σπίθες

Κάποτε κόκκινες

Πεταμένες στο τασάκι της θάλασσας

Δεν είχε βρέξει καιρό

Παρότι εκείνη η τρύπα

Από παλιό ήλιο

Μου θύμιζε τον αφαλό σου

Γεμάτο σταγόνες

Διαλυμένο σε χρώματα

Προσπάθησα να ανέβω το σώμα σου

Να επισκεφθώ το λαιμό σου

Μα είχε γίνει κομμάτια

Από παλαιότερη λύπη

Και το φως έγερνε

Και χάναμε γόνατα

Ώσπου θυμάμαι

Σχεδόν τυφλοί

Πίσω απ’ το δέρμα μας

Με την πλάτη γυρισμένη σε μας

Άναψε σαν τελευταίο τσιγάρο

Ο εαυτός μας σε διαίρεση

Σ.Σ.

*Ο Θάνος Ανεστόπουλος ήταν χθες στο White Noise. Στο Γκάζι. Ήμουν κι εγώ. Κι άλλοι. Έπαιξε ένα ακουστικό σετ  - από τις λίγες ειλικρινείς καταθέσεις δημιουργών που υπάρχουν σήμερα. Θα κάνει κι άλλα live, σε διάφορα μπαρ της Αθήνας, υποστηρίζοντας τον πρώτο προσωπικό του δίσκο ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε cd και βινύλιο. Να πάτε να τον ακούσετε. Γιατί είναι και μερικά κρίνα που δεν μαραίνονται ποτέ.