Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ

























Όλα στη ζωή είναι θάνατος
Εκτός από κάτι εξελιγμένα είδη
Οργανισμών
Όπως ας πούμε τις σαύρες
Γιατί έρπουν
Ή τις χελώνες
Γιατί μαθαίνουν να κουβαλούν
Αναίτιο βάρος

Υπάρχει κι η θάλασσα
Με τους χιλιάδες παγωμένους νεκρούς της
Το αποσυρμένο ρήμα αγαπώ

Άκλιτο
Μεταβατικό
Άκληρο

Και οι μικροί άνθρωποι χταπόδια
Με τις χειροπέδες στα μάτια
Που διώχνουν το χώμα μου

Δεν φταίω λοιπόν εγώ
Που τελικά δεν θα μεγαλώσω
Ούτε που δεν θα προλάβουν
Να ασπρίσουν τα μαλλιά μου από σιωπή

Ίσως και να ναι πολύ αργά
Για ένα έκπληκτο σκιάχτρο

Που αποφάσισε να καεί
Μόνο του

Σ.Σ.


1 σχόλιο:

ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ είπε...

Κάθε γράμμα από αυτό το ποίημα, βολή κατευθείαν στην ψυχή. Κάθε λέξη από αυτό το ποίημα κι ένα σκιάχτρο που φωνάζει εντός μου.