Έσκασε επιτέλους η μεταπολίτευση, αλλά δυστυχώς, έσκασε στο κεφάλι μας.
Η νέα μεταπολίτευση είναι αυτό το υπέροχο τίποτα.
Βλέπω τριγύρω σκιές, είναι δικές μου και ξένες,
μπλέκουν στα πόδια μου διπλά μετανιωμένες.
Τις ξορκίζω, τις πατώ, στα περασμένα τις πετώ
με πορφύρα τις ξεπλένω, με νερό τις ξεδιψώ.
Όμως μ' αρπάνε απ' τον λαιμό και με κλειδώνουν στο χαμό
γίνομαι φόβος στο λεπτό, σαν κατάρα από εχθρό.
Τραβολογιέμαι εδώ κι εκεί, μοιάζω μεγάλος και μικρός,
αλλά ευτυχώς δεν είμαι κανενός.
Είμαι σαν φόβος στα γόνατα γυρτός,
φθηνοπλήρωτη κατάρα που αφήνει ο εχθρός ,
μάγια σπαρμένα στη νύχτα σαν το φως
κι ευτυχώς - δεν είμαι κανενός.
SADAHZINIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου