Βλέπω μπροστά μου
Ένα παράθυρο που έσβησε
Όλο σεβασμό προς τον ήλιο
Η θάλασσα δίπλα μου
Κλαίει ανθρώπινο χιόνι
Με αναφιλητά
Απ’ το παράξενο σχέδιο
Του κόσμου
Έμεινε μόνο ο Γολγοθάς του
Κι αυτό ελαιογραφία
Δυστυχώς κακόγουστη
Σε χέρια μακρινών γυναικών
Συν τοις άλλοις
Μέσα σε κείνες τις στραπατσαρισμένες λαμαρίνες
Ακούγονται ακόμα οι αγκαλιές μας
Να φωνάζουν βοήθεια
Λόγω ασφυξίας
Οπότε
Δεν υπάρχει άλλο μελάνι
Για μια σελίδα που δεν αντιγράφεται
ΣΣ
27/04/2012
1 σχόλιο:
Σε ευχαριστώ που γράφεις. Συνέχισε.
Δημοσίευση σχολίου