Τρίτη 26 Απριλίου 2011

ΤΟ ΡΟΚ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
















































Όταν πεθαίνει το παιχνίδι γίνεται αγώνας
όταν πεθαίνει ο έρωτας γίνεται οργασμός
Jim Morrison

ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ για την αντοχή μιας γενιάς που φετιχοποίησε τις αντιθέσεις της, μετατρέποντάς τες σε τοπίο αναμνήσεων. Μια παράσταση με σπαράγματα που λειτουργούν οπτικοποιημένα. Μονοπλάνα γκροτέσκα, θωπείες που γλίστρησαν από την κλεψύδρα του χρόνου. Οι χαμένες κασέτες της εφηβείας που περίσσεψε. Μουσική που γίνεται λόγος. Βαρύς.
Η αγωνία που διαποτίζει το κείμενο, το φάντασμα μιας σχέσης που επιστρέφει ξανά και ξανά για να δηλώσει την ανεξίτηλη παρουσία του, μπορεί να σκιαγραφούν με απόλυτο τρόπο το πορτρέτο της γυναίκας, θηλυκού όμως γένους είναι και η γενιά. Η εποχή που δεν προλάβαμε. Τα κληροδοτημένα της λάφυρα γίνονται εδώ προτάσεις ζωής, γίνονται χορός, απουσία. Το ιδιωτικό της όραμα, περιπλάνηση, η μουσική της, χάδι, η ανάγκη της για αυτογνωσία, κραυγή, η νοσταλγία της, νοσταλγία της νοσταλγίας.
Ο έρωτας παραμένει δικαιολογία. Μια ανελέητη πρόφαση, άλλες φορές φτηνή, επίπλαστη, ασαφής, άλλες πάλι φορές ιδανική, σχεδόν αθώα.

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος «κατοικεί» την γλώσσα, παίζει με τις αμφισημίες της περίτεχνα, αντιμετωπίζει τα γεγονότα σαν τροχιές που επαναλαμβάνονται για να ολοκληρωθεί ένας κύκλος. Οι αφηγήσεις του είναι κομμάτια σπασμένων ονείρων που η συγκόλλησή τους δημιουργεί ένα μοναδικό ψηφιδωτό ήχων, λέξεων και χρωμάτων και οδηγεί σταθερά σε έναν ιδιότυπο φορμαλισμό. Η παράσταση προσπαθεί να προσεγγίσει αυτή τη «γλώσσα», με τα χαρακτηριστικά της ροκ όπερας, μέσα σ’ ένα τριπλό σύμπαν: Μουσική – Ποίηση – Χορός.
Η διαδρομή μιας γενιάς, μιας κατεξοχήν παραβατικής γενιάς που τη σημάδεψε το ροκ εν ρολ, ζωντανεύει στη σκηνή από το ξετύλιγμα ενός ερωτικού μύθου που έληξε, μιας ιστορίας που επιστρέφει για να καταφέρει να επιζήσει του χρόνου, ενός εσωτερικού διαλόγου που γίνεται μονόλογος όταν αρνείται να μπει σε καλούπια, όταν δεν μπορεί να εμποδίσει την ασύμβατη εκφορά του, όταν φέρνει στο νου εικαστικό κολάζ, αποδομώντας το κείμενο.

Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου είναι ένα γοητευτικό παραμύθι. Για μεγάλους. Ένα παραμύθι απ’ αυτά τα αληθινά που μας έθρεψαν και μας σκότωσαν συγχρόνως πολλές φορές.
--------------------------------------------------------------------------------

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

IlluminArti - Η ομάδα:

Αντιγόνη Χρόνη - dancer
Έλενα Σταματίου - actress
Βαγγέλης Πιτσιλός - actor, dancer
Ηλίας Πανταζής - musician
Μαρίνα Ρηγοπούλου - dancer
Γεωργία Μήτσουρα - actress
Παντελής Πολίτης -musician
Αλέξανδρος Ρουμπέσης - musician
Εβελίνα Παπαευθυμίου - musician
Άρτεμις Μπρατάκου - vocals
Αλέξανδρος Κουρεβέσης- vocals
Μάριος Πετρίδης- cajon

Κείμενο: Σταύρος Σταυρόπουλος, Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου
Σκηνοθεσία: IlluminArti

Σκηνικά: IlluminArti
Κοστούμια: IlluminArti - Αλεξάνδρα Χατζή
Χορογραφίες: Αντιγόνη Χρόνη – Μαρίνα Ρηγοπούλου
Μουσική: IlluminArti
Φωτισμοί: Ιβάν Ντοντακόβ

Στο θέατρο Altera Pars, Μ. Αλεξάνδρου 123 - Κεραμεικός
(Μετρό Κεραμεικός), τηλ. 210-3410011 www.alterapars.gr
Για 4 μόνο παραστάσεις: 28 Απριλίου, 5, 12 και 19 Μαίου
Πρεμιέρα Πέμπτη 28/4 στις 10.00 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό:12 ευρώ
Φοιτητικό: 8 ευρώ
Ατέλεια: 5 ευρώ


Δεν υπάρχουν σχόλια: