Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ


ΤΑ ΣΙΡΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Έρχονται κάθε νύχτα
Στις υποδιαστολές των ονείρων μου
Βγάζουν από την πρίζα τους αγγέλους
Ξηλώνουν τα σιρίτια της άνοιξης
Σφυρίζουν κλεμμένα ποιήματα
Και φεύγουν
Μαζί με τις λιακάδες μου
Αφήνοντας τα σταχτοδοχεία γεμάτα
Και τις λαμαρίνες στο νεροχύτη
Άπλυτες

Καμιά φορά θα θυμώσω
Θα τραβήξω ένα ξέφτι να διαλυθούν
Να μείνουν όλοι έτσι όπως είναι
Ασώματα σώματα
Τσαλακωμένα

Δωρεάν δείγματα

Ενικού αριθμού




ΕΓΩ ΔΕΝ

Εγώ δεν
Έχω
Τίποτα το κοινό μαζί σας
Τα μάτια μου μοιράζουν το φεγγάρι
Σε συσσίτια απόρων τις Κυριακές
Προς Μοναστηράκι μεριά
Γυρίζω με απίθανη απείθεια
Από τσιγάρο σε τσιγάρο
Την υδρόγειο των ανέμων

Κάθε πρωί
Μπαίνει η Σέριφος
Απ’ το παράθυρο μέσα μου
Και με κόβει στα δυο
Χρεώνομαι τη σιωπή
Σταυροβελονιά πάνω μου

Ίσως μάλιστα

Να είμαι ο ιδρυτής της


(από το βιβλίο ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009)

2 σχόλια:

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Σταύρο,
Χρόνια Πολλά και από εδώ
και όπως είπαμε
Έρρωσο!
Βασίλης

Unknown είπε...

Προστακτική του ρώννυμι. Μεγάλε Αιμίλιε!
Τις ευχαριστίες μου.