ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΤΑ ΣΙΡΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Έρχονται κάθε νύχτα
Στις υποδιαστολές των ονείρων μου
Βγάζουν από την πρίζα τους αγγέλους
Ξηλώνουν τα σιρίτια της άνοιξης
Σφυρίζουν κλεμμένα ποιήματα
Και φεύγουν
Μαζί με τις λιακάδες μου
Αφήνοντας τα σταχτοδοχεία γεμάτα
Και τις λαμαρίνες στο νεροχύτη
Άπλυτες

Καμιά φορά θα θυμώσω
Θα τραβήξω ένα ξέφτι να διαλυθούν
Να μείνουν όλοι έτσι όπως είναι
Ασώματα σώματα
Τσαλακωμένα

Δωρεάν δείγματα

Ενικού αριθμού

ΕΓΩ ΔΕΝ

Εγώ δεν
Έχω
Τίποτα το κοινό μαζί σας
Τα μάτια μου μοιράζουν το φεγγάρι
Σε συσσίτια απόρων τις Κυριακές
Προς Μοναστηράκι μεριά
Γυρίζω με απίθανη απείθεια
Από τσιγάρο σε τσιγάρο
Την υδρόγειο των ανέμων

Κάθε πρωί
Μπαίνει η Σέριφος
Απ’ το παράθυρο μέσα μου
Και με κόβει στα δυο
Χρεώνομαι τη σιωπή
Σταυροβελονιά πάνω μου

Ίσως μάλιστα

Να είμαι ο ιδρυτής της

(από το βιβλίο ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009)