ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ΧΩΡΙΣΜΟΣ


Καλά είμαι σου λέω
Αλήθεια
Καλά τα πάω
Παρακολουθώ τους σφυγμούς μου καθημερινά
Μέσω Ίντερνετ
Μετακινούμαι μόνο κάτω από υπόστεγα
Για να μη στάζουν οι παραλίες στα μάτια μου
Προβιβάζομαι σε ανύπαρκτο
Μελετάω στο κτίριο των τυφλών
Τα τελευταία ερείσματα φθινοπώρου
Δεν ονειρεύομαι πουθενά
Μιλάω με τις φωτογραφίες σου
Που μεγαλώνουν στη γλάστρα
Με φθαρμένα ψηφία μονότονους ήχους αξύριστες ματιές
Φτιάχνω τα φρένα του αυτοκινήτου μου
Για να ξαναχαλάσουν
Ασχολούμαι με τις ταινίες διπλής όψεως
Τα ξυραφάκια διπλής κοπής
Τις διπλές βότκες πορτοκάλι

Κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά
Επισκέπτομαι το μπάνιο
Σιδερώνω το σώμα μου μ’ ένα σύρμα
Να φύγει ο έρωτας που σάπισε
Φροντίζω να αλλάζω τους εκδότες μου
Πριν μου γίνουν συνήθεια και πονέσω
Σπάω εταιρείες στη μέση
Και τις πουλάω για αθώα χαμόγελα
Ανταλλάσσω τη δυστυχία μου
Με παιδικά σχέδια
Σε μαγαζιά με αντίκες
Προσέχω να τρέφομαι σωστά
Με λέξεις βιολογικής καλλιέργειας

Και το βραδάκι πριν ξαπλώσω

Βγάζω τα μάτια μου

Και τα αφήνω αθόρυβα δίπλα στο πορτατίφ
Σ’ ένα πλαστικό ταπεράκι
Όπως κάνουν οι γέροι με τη μασέλα τους
Γιατί δεν αντέχω να σε βλέπω άλλο

Να γεμίζεις το κρεββάτι μου

Σπασμένα ποδήλατα

------------------------------------------

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ


Δεν τηλεφωνείς πια
Δεν κρυφακούς στον ύπνο μου
Δεν τσακώνεσαι με τα φώτα
Δεν στρώνεις το κρεβάτι
Με τις γραμμές του κορμιού σου
Δεν κάθεσαι πίσω στη μηχανή
Να γέρνει η νοσταλγία σου
Δεν πιάνεις τα μαλλιά σου με συνδετήρες
Δεν εξαντλείς τα χιλιόμετρα
Στην εθνική Αθηνών-Λαμίας
Δεν πανηγυρίζεις τα γκολ
Στα ντέρμπι
Δεν ακούς Tom Waits
Δεν μετράς το μήκος και το πλάτος του έρωτα
Με τις παλάμες των ματιών σου
Δεν γελάς τριγύρω
Δεν μαζεύεις αχιβάδες απ’ τα σεντόνια
Δεν ψάχνεις τα γυαλιά σου στο πάτωμα
Δεν ξυπνάς το πρωί δίπλα μου

Δεν έρχεσαι πια απ’ τη θάλασσα
Με το πανύψηλο βήμα σου

Δεν έρχεσαι πια

Από καμία πόλη
Κανένα ανθισμένο πρόσωπο
Κανένα ίλιγγο
Καμία εκδοχή του νερού
Κανένα γαλάζιο καθρέφτη

Πουθενά

------------------------------------------

(ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, Μεταίχμιο 2009)