ΜΙΑ ΠΛΩΤΗ πόλη ταξιδεύει μέσα μου, με μυρωδιές πεύκου και αγκυροβολημένα καράβια. Η έκτασή της πιάνει όλο το σώμα μου και πολλές φορές το ξεπερνάει. Ξεπηδούν παλιά καφενεία από παντού, πλατείες περισσεύουν από τα χέρια μου, βγάζουν το κεφάλι τους έξω απ’ το πλάνο. Την έχτισα με κόπο όταν σε συνάντησα με σκοπό να μεταφερθούμε εκεί στα γεράματα. Χωρίς προκυμαία. Για να μην μπορούν να μας επισκέπτονται οι άλλοι.
Κάθε μέρα μεγάλωνα την αυλή της. Τοποθετούσα όλο και ψηλότερους δοκούς τριγύρω, έκοβα τα σκοινιά — με μια σκιά θλίψης, είναι η αλήθεια — πριόνιζα την είσοδο που πια ξεπερνούσε το ύψος του στήθους μου. Ήταν η ύπαιθρος του μυαλού μου.
Όταν τα συνεργεία διάσωσης εγκατέλειψαν, η μουσική απογοητεύτηκε και σταμάτησε. Η πόλη έσταζε απ’ τους τοίχους. Το προστατευτικό αστάρι του χρώματος είχε χαθεί. Σαν ένα καλλυντικό που έληξε.
Όλα τα διαθέσιμα σώματα ήταν εντελώς απρόθυμα να χωρέσουν μέσα τους μια υποβρύχια πόλη, που χάθηκε κάποτε στη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης.
(απόσπασμα από το βιβλίο Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια, εκδ. Απόπειρα, 2010)
2 σχόλια:
Όλα τα βιβλία σου είναι μοναδικά. Αυτό όμως είναι πιο ξεχωριστό, όχι μόνο γιατί μας εισάγει σε μια νέα φόρμα μυθιστορήματος, σε μία απόλυτα καινοτόμο γραφή, αλλά και γιατί βιβλίο σαν το "Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια", δύσκολα θα ξαναγραφτεί.
Το διαβάζω διαρκώς, ανακαλύπτοντας πάντα και κάτι διαφορετικό. Κρίμα που είναι εξαντλημένο και δεν έχουν την δυνατότητα να το διαβάσουν κι εκείνοι που δεν το πρόλαβαν.
"ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ της νύχτας κρύβονται κρεμασμένες όλες μου οι συγγνώμες."(απόσπασμα από το βιβλίο)
Μετά απ' αυτό, τα λόγια είναι περιττά..
Σ'ευχαριστώ Μαρία. Μου είσαι πάντα πιστή και αυτό είναι πολύτιμο. Το βιβλίο αυτό είναι το αγαπημένο μου. Θα ξαναβγεί. Οπότε...θα το προλάβουν και οι άλλοι.
Δημοσίευση σχολίου