Μνήμη Νικολάκη Ν.
(11.iii. 1959–28.xii.2009)
Ρε παππάδες, δεν τα λέτε και άσχημα
Αλλά κάποια πράματα
Πρέπει να τα διορθώσετε
Διότι :
Κεκλιμένος ; Ναι
Κεκοιμημένος ; Μπορεί
Αναπαυμένος ; Μακάρι
Αλλά δούλος ;
Δούλος του θεού ;
Ή οποιουδήποτε άλλου ;
Ο Νικολάκης ;
Πάτε καλά, ρε ;
Τραίνα στο σκοτάδι
Η νύχτα έφερε μωρά
Η νύχτα έφερε τραίνα
Τα μωρά είναι τραίνα
Στο σκοτάδι
Μπλε
Θέλω να βουτήξω ολόκληρος στο μπλε
Όχι σε κάτι μπλε
Αλλά σε σκέτο μπλε
Σαν αυτό στους πίνακες του Υβ Κλάιν
Να χαθώ μέσα στο μπλε
Να γίνω όλος μπλε
Να είμαι μόνο μπλε
Τίποτ’ άλλο
Κι εσύ να γίνεις πράσινο
Όχι πράσινη
Απλώς πράσινο
Και να ανακατευτούμε
Το μπλε με το πράσινο
Να γίνουμε γαλαζοπράσινο
Ένα σκέτο χρώμα
Τίποτ’ άλλο
Παναγιώτης Γαλανόπουλος, Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποιήματα, εκδ.Απόπειρα, 2012
1 σχόλιο:
Ιδιαίτερα αναπάντεχη και αρκετά ευφυής η γραφή του κυρίου Παναγιώτη Γαλανόπουλου. Μια ενδιαφέρουσα "ανάποδη" και "λοξή" ματιά στα πράγματα.
Καλοτάξιδο το βιβλίο σας, κι εύχομαι να διαβάσουμε κι άλλα.
Δημοσίευση σχολίου