ΑΛΛΟΥ

Με ψάχνουν στην οικογενειακή φωτογραφία

Έβαλα στο σακίδιο τις μαυρόασπρες ερωτήσεις τους και

τα κόκκινα ερωτήματά μου κι έφυγα

Τα παιδικά μου πόδια γελούν

Ο χρόνος νευριάζει

Οι θεατές πίνουν μπράντυ και νοικιάζουν ζωή

Στο τελευταίο

-προς τα κάτω-

πάτωμα της γης

βλασταίνουν οι υγιείς καπνισμένοι νεκροί

Μη ξεχάσω να τους ταχυδρομήσω λίγο φως

Βουτάω το δάχτυλο στο κοιμισμένο αίμα

Δε γίνεται αλλιώς

Οι ευπώλητες συμπεριφορές

εντοιχίζουν το κλάμα, τις βρισιές και τη βία

κι εγώ είμαι μια πλανόδια υπερβολή

ντυμένη με τομάρι ανθρώπου

και θέλω να πατήσω τη σκανδάλη

βρε αδερφέ

Νάντια Γαβαλά, P38 Τριαντάφυλλα, εκδ.Δωδώνη, 2009