Είναι πάντα πεντέμισι
Φοράω στον λαιμό μου
Εκείνο το ηφαίστειο
Καπνίζει δίπλα στο φόρεμά σου
Κι όμως κρυώνω
Φταίει ο Αύγουστος στον Πειραιά
Που μετακομίζει βόρεια
Αφήνοντας παντού
Σημάδια από αλάτι
Σ’ ένα περίπτερο του λιμανιού
Είναι κρεμασμένη η φωτογραφία σου
Με κοιτάζεις με ινδιάνικα χρώματα
Με συνοδείες ξενοδοχείων
Με πλοία γεμάτα επιστροφής
Εμφύλιο κατάστρωμα Σαντορίνης
Κρατάς μια θολή πινακίδα
Πώς λέγεται τώρα αυτό – απόσταση;
Σε βλέπω απ’ την απογοητευμένη μου θάλασσα
Ούτε έρχεσαι
Ούτε φεύγεις
( Λιμάνι επιστροφής, ποίημα από το βιβλίο μου ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009.)
2 σχόλια:
''Ούτε έρχεσαι.. Ούτε φεύγεις.'' Υπέροχο.. Καλό σαββατοκύριακο.
Να είσαι καλά Μαρί, σ' ευχαριστώ. Όμορφο Σ/Κ να έχεις κι εσύ.
Δημοσίευση σχολίου