Είχα ζήσει το μέλλον
Στις κερκίδες μιας κιθάρας ηλεκτρικής
Απλά έπαιζε χαμηλά το ραδιόφωνο
Και πέρασε απαρατήρητο
Δεν ακουγόταν καλά η φρίκη
Το είδα ξανά
Στα ακρωτήρια των ματιών σου
Να διεκδικεί
Απομεσήμερο Κυριακής
Μισές αποζημιώσεις
Ερχόταν με ανοιγμένα πανιά
Καταπάνω μου
Το πέρασα για ιστιοφόρο
Κι ανέβηκα
2 σχόλια:
και τελικά ακόμα ιδρύουμε φεγγίτες
μάταιο; μπορεί...
αναγκαίο; ίσως
όμορφο; σίγουρα!
τις καλησπέρες μου
Είναι όμορφο. Και αναγκαίο. Και σίγουρα, μάταιο. Μου ταιριάζει καλύτερα αυτή η σειρά. Μακάρι να ισχύει η δική σου.
Μ' αρέσει πολύ αυτό το I promise never to make art again. Ένα p λείπει. Μπροστά απ' το art, ίσως...
Να είσαι καλά φίλε μου
Δημοσίευση σχολίου