ΑΙΩΡΗΣΗ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
I.
(εκείνος):
Με είχε εγκαταλείψει το θάρρος να γυρίσω να
ιδώ
τι ώρα θα ήταν στο ρολόι του τοίχου.
Συντεταγμένος προς έρωτα
στις καλαμιές της όχθης σου,
το εκκρεμές του χρόνου,
ασάλευτα μαθηματικά,
ρυθμικά όπως πάντα,
χτυπούσε.
(εκείνη):
Τι ήσυχα κυλά ο Ποταμός.
Στη Θάλασσα προτού χυθεί
υγραίνει την ακτή με την ιλύ του.
'Έτσι απλά και εμείς
θα ενωθούμε.
Κοιτώντας σε
κοιτώντας με.
Στο δέλτα των υγρών μας
κουρνιάζουν έμπειρα πουλιά.
Στα μάτια τους ο Έρωτας
κωπηλασία μνήμης.
II.
Χωρέσαμε και εμείς ν’ αγαπηθούμε στο δωμάτιο
ανάμεσα στους πίνακες με τα βουβά πρόσωπα
και τα κομψά λογοτεχνήματα της σιωπής.
Συνωστισμένοι στο απείρως ελάχιστο
εμείς «τα βιαστικά και άπειρα όντα της
στιγμής»
καταβροχθίσαμε τον έρωτα μέσα στη σιγή.
Ό, τι μας απέμεινε είν’ η αιώρηση στο όνειρο
και το εκκρεμές του τοίχου να μετρά με
ακρίβεια
στην ευρυχωρία της μνήμης τη συστολή του
απείρου.
Κατερίνα
Κανάκη Αξούγκα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου