Κανείς δεν χωράει εδώ
Ούτε η ξαφνική γενναιοδωρία
Αυτής της άσπρης ζωής
Που κουκουλωμένη
Σαν φάντασμα στα σκαλιά
Μοιάζει με ακάλεστο επισκέπτη

Καλά το λες κανείς
Μιλώντας για θνητούς βέβαια
Γι αυτό το άρρωστο είδος
Των κλόουν της ιστορίας
Που μαθημένοι σε μοναδικά ψέματα και σε παύλες
Εκτελούν κάθε βράδυ 9-11μμ
Το ίδιο συγγενικό νούμερο
Στο τσίρκο της πόλης
Με κόκκινα απαγορευτικά μάτια

Κανείς δεν δηλώνει παρών
Φυσικά
Εκτός από τους απόντες
Τους ρακένδυτους λαθρεπιβάτες του μέλλοντος
Κι αυτό εδώ το πολλά υποσχόμενο τέλος
Που δείχνει

Να περιφρονεί τις αρχές του

Σταύρος Σταυρόπουλος

Ευχαριστίες στον Κώστα Βούλγαρη και την εφημερίδα Αυγή της Κυριακής για την δημοσίευση του ποιήματος