ΛΗΓΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Παλιά θυμάμαι

Περνούσα σφαίρα απ’ τον φωταγωγό

Και ξεχνιόμουν στο φως

Μέρες ατέλειωτες

Έβαζα δασεία στον έρωτα

Όταν τα πνεύματα είχαν οξυνθεί

Έκανα ό,τι κάνουν τα παιδιά

Ανέβαινα στις μύτες των ποδιών μου

Για να τον φτάσω

Κοιτούσα ψηλά

Και διόρθωνα το έψιλον με το χέρι

Τώρα

Όποιο βιβλίο της Κατερίνας και να σηκώσεις

Θα με βρεις από κάτω

Να καθαρίζω τα αίματα

Με μια βαλίτσα γιατρού

Με μια ομπρέλα που όλο βρέχει

Κι έναν απογευματινό ήλιο

Μπαγιάτικο

Κρυμμένο καλά

Κάτω απ’ τη φόδρα της αριστερής μου μασχάλης

Αν μου πέσει

Θα ξημερώσει ληγμένα χρώματα

(από το βιβλίο μου ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009)