Έβρεχε πάλι χτες
Ένα ανεμολόγιο φόβους
Στα καφενεία μαζευόταν από νωρίς
Ο Απρίλιος των ανθρώπων
Ένας καπνός από ασήμαντα στόματα
Έβγαινε από τις τηλεοράσεις
Το τρόλεϊ στο δρόμο
Ήταν play mobile
Διώροφο, του 1997
Με σπάνια αγγλική γραμματοσειρά
Είπα
Ο καιρός τελείωσε
Ο άνθρωπος που καθόταν απέναντί μου
Με πένθιμο κράνος
Φορούσε τα ίχνη του εαυτού μου
Είχαν μείνει ακόμα λίγα
Σ’ ένα ανέγγιχτο ποτήρι νερό
Στο μπουκάλι με την ανεξήγητη λύπη
Και σε πέντε τσαλακωμένα τραπουλόχαρτα
Σαν δεκαετίες
Έβρεχε πάλι χτες
Αλλά καθώς όλα ήταν βρεγμένα
Έβρεχε μάλλον στα ψέματα
ΣΣ
19/04/2012
2 σχόλια:
Ήθελα κάτι να σου γράψω, αλλά καθώς το ανεμολόγιο από φόβους πήρε μαζί του κάθε έκφραση που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω, θα κάνω απλώς σιωπή. Ως φόρο τιμής για τα ίχνη του εαυτού σου.
"Ας κάνει ό, τι καιρό θέλει."
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καπνός θα συνεχίσει να βγαίνει από ασήμαντα στόματα. Και η βροχή θα έρχεται. Και τα τρόλει θα περνούν - σε συμπαθείς γλώσσες. Αλλά, βέβαια, το "ψέματα" θα είναι πάντοτε το κρησφύγετο του αληθινού.
Γιατί ο καιρός τελείωσε.
Σ' ευχαριστώ, Μαρία. Διαρκώς.
Δημοσίευση σχολίου