γυρεύαμε
τενεκεδένιες φωνές
σε παλιά βιβλία
σε σιωπηλές κάμαρες
στην άδεια στοά
μας περίμενε
το αχυρένιο στρώμα του ζητιάνου
ο σκύλος του
το ακορντεόν
ζεστό ακόμα από το χέρι του
με μουσικές απείραχτες
από το θάνατο
αύριο
θα φύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του
Βασίλης Πολύζος
(απόσπασμα ποιήματος από την ανέκδοτη συλλογή Επιστροφή στη Διζιλάνδη)
2 σχόλια:
Σταύρο, Καλησπέρα!
Θα έλεγα ότι εδώ διακρίνω το σύνδρομο Έλιοτ-Πάουντ. Μικρότερο έγινε δυνατότερο!
(Αστειεύομαι)
Να 'σαι καλά.
Βασίλης
υγ. θα ανταποδώσω και δε θέλω ου!
υγ2. τι μέρες είναι αυτές που ζούμε!
Βασίλη,
Το είπαν οι Doors to 1971 ότι παράξενες μέρες θα μας βρουν. Μας βρήκαν.
Έχω αδυναμία στη μικρή φόρμα, γι αυτό έκανα την μικρή μου εγχείρηση στο ποίημα. Ευτυχώς ο ασθενής έζησε.
Φιλιά
(χωρίς ου)
Δημοσίευση σχολίου