ΝΥΚΤΑΧΤΙΔΑ

Πιο φωτεινά απ' όλα καίγονταν τα μαλλιά της βραδυνής αγαπημένης:
της έστειλα το φέρετρο από το πιό ελαφρύ ξύλο.
Το περιτριγυρίζουν κύματα ουρλιαχτά σαν το κρεββάτι των ονείρων μας στην Ρώμη;
φοράει λευκή περούκα σαν κι εμένα και μιλάει βραχνιασμένα:
μιλάει σαν κι εμένα τότε που εξασφάλιζα άδεια εισόδου σε καρδιές.
Ξέρει ένα γαλλικό τραγούδι για την αγάπη, το τραγουδούσα το φθινόπωρο,
όταν χασομερούσα ταξιδεύοντας στην χώρα του αργά και έστελνα γράμματα στις μέρες.

Είναι ωραία βάρκα το φέρετρο, σκαλισμένη από το σύδεντρο των αισθημάτων.
Και εγώ κατέβηκα το αιμάτινο ποτάμι μαζί του, τότε που ήμουν από το μάτι σου πιό
νέος.
Τώρα είσαι νέα σαν νεκρό πουλί στο χιόνι του Μάρτη,
τώρα έρχεται σε σένα και τραγουδάει το γαλλικό του τραγούδι.
Είσαστε ελαφρείς: κοιμόσαστε την άνοιξή μου ως το τέλος.
Εγώ είμαι πιό ελαφρύς:
τραγουδάω μπροστά σε ξένους.

Πάουλ Τσελάν
Μετάφραση: Παναγιώτης Γαλανόπουλος