ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ

Το παράξενο με τις αλλαγές είναι ότι συντελούνται ή ότι όταν συντελούνται δεν τις αντιλαμβανόμαστε; Ζούμε ποτέ για να τις αντιληφθούμε; Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει κανείς; Τελικά, κυκλοφορούμε με τη ναφθαλίνη στις τσέπες; Για να μη βρομίσει το πτώμα μας; Για να γίνουν αεικίνητες οι εμμονές μας; Αυτό που πεθαίνει δεν πρέπει πρώτα να έχει ζήσει στην πραγματική πραγματικότητα; Υπάρχει τέτοια ή την δημιουργούμε εμείς;
Η δύναμη που σου εδόθη είναι μόνο για να αντέχεις; Πόσες φορές έχεις πει δεν μπορώ άλλο; Γιατί συνεχίζεις να μπορείς με τον ίδιο τρόπο; Γιατί έτσι είθισται;

Υπάρχει ο κόσμος των δυνατών ιδεών ή τον επικαλείται ο καθένας για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του; Τις νύχτες φοβάσαι μην εκπυρσοκροτήσουν τα μάτια σου; Αν ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είναι ο έρωτας, τότε ποιος είναι; Ποιος παράξενος άνεμος μας έφερε ώς εδώ;

Μπορείς να αδειάσεις μια θάλασσα; Πώς; Οπως αδειάζεις ένα μπουκάλι κρασί; Ή όπως αδειάζεις τον άλλον; Ο ήλιος που βγαίνει κάθε μέρα σε ζεσταίνει ή σε τυφλώνει; Εκπέμπουμε όλοι σε διαφορετικούς κόσμους; Μας έχουν παραχωρήσει διαφορετικές συχνότητες; Και λοιπόν; Ποιους περιλαμβάνει η μπάντα; Ολους; Ποιος έδωσε άδεια σε τόσα ερασιτεχνικά οράματα;

Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη κουράστηκα; Μήπως ότι κουράστηκα κάθε μέρα να σφουγγαρίζω φαντάσματα; Μέχρι να με λυπηθούν οι ιστορίες; Λυπούνται οι λέξεις; Δείχνουν περισσότερη ευσπλαχνία απ' τους ανθρώπους;

Οταν λες σ' αγαπώ μιλάς στον εαυτό σου, αλλά κοιτάζεις τον άλλον; Δεν μπερδεύεσαι;

Το ζήτημα είναι ότι σου έχουν επιβληθεί οι βεβαιότητες ή ότι κάποιοι καθορίζουν και τις αρνήσεις σου; Επειτα φταίνε τα ποτάμια; Οι απέναντι όχθες; Το Σύμπαν καταρρέει σιγά σιγά ή εμείς; Το βράδυ, όταν μένεις μόνη, καμιά φορά κλείνεις το φως; Και κλαις;

Χρεοκοπούν πρώτα οι συμπεριφορές και μετά οι κοινωνίες των ανθρώπων; Οταν είσαι μικρός γιατί θες να δείχνεις μεγάλος; Επειδή δεν αντέχεις τον εαυτό σου; Αντέχει το σώμα τόσα αγγίγματα; Πόσα απ' αυτά υπήρξαν αληθινά; Πόσα εγωιστικά; Μπορείς να μου αναφέρεις δυο-τρία συναισθήματα εκτός της ζήλιας; Γιατί όταν φοβάσαι οπισθοχωρείς; Ετσι τελειώνουν τα βλέμματα; Επειδή είναι της πόλης; Επειδή στις καρδιές των ανθρώπων βραδιάζει νωρίς;

Νύχτα είναι, θα περάσει; Κι αν δεν περάσει ποτέ; Αν κάθε μέρα νυχτώνει όλο και περισσότερο; Προς τα πού πεθαίνει κανείς; Υπάρχει κάποιο ασφαλές μέρος της άνοιξης;

Και μετά; Από πού θα φύγω; Πώς γίνεται να βρω τον τρόπο να φύγω; Τι θα γινόταν αν μπορούσα να φύγω; Θα έφευγα; Με ποιον θα έφευγα; Πώς μπορώ να εξασφαλίσω ότι θα φύγω; Θέλω να φύγω; Αν φύγω, θα φύγω; Ποιος θα φύγει, εγώ ή ο ρόλος μου;


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=145070