Στο εξώφυλλο η Μαρία με κοιτάζει, όπως θα πρέπει να κοιτάζει κάθε γυναίκα. Σαν iron butterfly. Ένα βλέμμα γεμάτο λίμνες· από λέξεις, λάμψεις, λαγνότητες. Σκύβω κι εγώ – όπως ακριβώς σκύβει το λάμδα – όχι για να καθρεφτιστώ, αλλά για να αποφύγω τη σύγκρουση με την παιδική ηλικία. Η φωτογραφία είναι του Μήτσου Πουλικάκου. Άλλη παιδική ηλικία εκεί. Το βιβλίο είναι θραυσματικό – σφαίρες σκάνε από παντού στις σελίδες, αν σε πάρει καμία, γίνεσαι ξανά δεκαέξι χρονών και ξαναβγαίνεις στους δρόμους. Θυμάσαι τους Roxy Music, in every dreamhome a heartache. Τότε που το σπίτι κινδύνευε να γκρεμιστεί από μια βιόλα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗ METROhttp://www.patakis.gr/Images/Files/3840580.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου