ΛΙΓΗ ΝΑΦΘΑΛΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Μόνος μου

Απαρηγόρητος συγγενής του εαυτού μου

Με τις μέρες μου αδιάθετες

Το φως της σελήνης

Ξεράθηκε στο παντελόνι μου

Η ζωή μια τρύπα

Σηκώνω το φλιτζάνι

Και τη βλέπω από κάτω να χάσκει

Υπόγειο ανάκτορο

Με διασχίζει απαρηγόρητος ο Ηριδανός

Θα πέσω

Το κρεβάτι βλέπει γκρεμό

Ο άνθρωπος που κοιμάται δίπλα μου

Είναι από σκόνη

Κάτω από το μαξιλάρι μου

Οι παλάμες μου χειροβομβίδες

Δεν έχω τίποτε άλλο

Μία σονάτα σιωπής

Κάποιες λάθος σταγόνες

Λίγη ναφθαλίνη για τον έρωτα

Έχω ράψει όλα μου τα ποιήματα

Στο στόμα ενός μικρού παιδιού

Τώρα πια

Μπορώ να χαθώ

Ήσυχος

( ποίημα από το βιβλίο μου ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009, μελοποιημένο από τον Θάνο Ανεστόπουλο.)