ΜΕΤΑ III

ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
σσ. 72
Σχήμα: 13 Χ 20,5 εκ.
Έκδοση χαρτόδετη
ISBN: 978-960-537-161-6
ΜΕΤΑ

Απόπειρα, Νοέμβριος 2017

Ένα τοπίο. Φρίκης. Καταργημένος ουρανός. Ο αφηγητής αφήνεται να λειτουργήσει ως δολοφόνος του, αλλά και ως απολογητής του. Υπάρχει μια υποψία ότι τελειώνουν οι λέξεις. Μαζί τους και οι άνθρωποι . Έρχονται από τις επόμενες Σταυροφορίες, για να πεθάνουν. Ο κόσμος χάνεται μέσα σε ένα πανίσχυρο μπλε. Εκεί αποδίδονται τα τελευταία χρώματα, με τιμές ήλιου.

Ο ποιητικός λόγος του «Μετά», ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, εξαντλεί όλα τα αναγνωρίσιμα σχήματα για να τα επανεκκινήσει από το σημείο μηδέν. Εκεί που υπάρχουν μόνο ερείπια μέσα στα ερείπια. Ένα σύμπαν πρώην ζωντανό, πρώην ανθρώπινο, πρώην σύμπαν. Εκεί, με οδηγό την θάλασσα που ξεπλένει, θα επανασυγκολλήσει το τοπίο, θα το τοποθετήσει πάλι σε χρονικό πλαίσιο.

Μια υπόθεση είναι. Ένας μεγάλος θόρυβος. Παρόλα αυτά, η αναμέτρηση με τη στιγμή πλησιάζει. Το «Μετά» δεν είναι παρά ένα τελικό ποίημα για την στιγμή. Μια δωρεά, εν ζωή, της θεάς λύπης - που είναι η θεά τέλος.

***

[απόσπασμα]

πήγα μετά
χιλιάδες φορές εγώ
να πω
συμβαίνομαι
στο ταβάνι που λείπει
να πω
οραματισμένος

πήγα
να πιάσω το στυλό
να αποδείξω τις λέξεις
αλλά έμειναν
ατελείς
χαλασμένες
από την τελευταία ανάμνηση
δακρύων
στα απολιθωμένα βλέμματα
των τυφλών

------------- ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ------------------
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ~ POLITEIA BOOKSTORE

ΟΛΟ Σ' ΕΝΑ ΞΑΝΘΟ ΚΕΦΑΛΙ

Είναι ν' απορείς, που χάθηκε τόσο φως
όλο σ' ένα δίσκο στον ήλιο.
Είναι ν' απορείς, που βρέθηκε τόσο χρυσάφι
όλο σ' ένα ξανθό κεφάλι στο φεγγάρι
Είναι ν' απορείς, που βρέθηκε τόση αγάπη
όλη σ' ένα στενό σάκο στην καρδιά σου.
Είναι ν' απορείς, που βρέθηκε τόση απουσία
όλη σε ένα βλέμμα στα μάτια σου.

Στίχοι: Μαρίνα Λαμπράκη
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης

[ΥΓ. Η κοιμισμένη θάλασσα. Η νύχτα. Στο φως. Η λάμα. Τα ίχνη. Οι πράξεις του μαχαιριού. Άδικες. Ο φόνος ανάποδα. Το αίμα της ψυχής. Η ζωή. Και οι λέξεις. Πάντοτε. Μετάξι. Μεταξύ. Μας.

Ακόμα αγέννητες.]

Photo: Γλυφάδα, 24 Οκτωβρίου 2010

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΕΝΗ ΓΗ

"Η αγάπη είναι απείρως πιο ανθεκτική απ' το μίσος."
ERNEST HEMINGWAY

Η "άνθρωπος" που διέγραψε ένα μεγάλο μέρος αρχειακού υλικού στο YouTube που αφορούσε σε βιβλία μου, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, ομιλίες μου κλπ (περιόδου 2008 - 2015) στα οποία ουδόλως εμπλεκόταν η ίδια (πέρα από το γεγονός ότι επέμενε πάντα να τα ανεβάζει από τον προσωπικό της λογαριασμό...), διέγραψε και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της δικής της προσωπικής ιστορίας ζωής σε ό, τι αφορά την όντως ζωή. Διέγραψε κι ένα μεγάλο κομμάτι του αναγνωστικού κοινού (σημερινού και αυριανού) που στερείται της ευκαιρίας πρόσβασης σε αυτό. Εντελώς αυθαίρετα, προκλητικά και αναίτια - ίσως σαν μια πράξη αηθούς αντεκδίκησης (ουσιαστικά όμως, αυτεκδίκησης) για όσα ρητά και κατηγορηματικά κατέθεσα για το βιβλίο ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ σε παλαιότερο σχόλιό μου, στο οποίο όμως, όχι μόνο ενεχόμουν προσωπικά, όχι μόνο διασυρόταν το όνομά μου, αλλά και είχε καταντήσει πλέον φαιδρή η, με ποικίλους τρόπους, εκμετάλλευση και διακωμώδησή του.

Για όσους φίλους τα ψάχνουν και με ρωτούν, στέλνοντάς μου e-mail και inbox, η απάντηση είναι ότι δεν ξέρω αν έχω σαν αρχείο κάποια από τα διεγραμμένα, ούτε κι αν αυτά τα λίγα που έχω θα τα ξανανεβάσω. Η ιστορία ενός συγγραφέα δεν είναι η ιστορία της εικόνας του σε βίντεο, αλλά η ιστορία των βιβλίων του στα βιβλιοπωλεία, η ιστορία της συνείδησής του και της γενναιοδωρίας του στον κόσμο, η ιστορία της στάσης του απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα.

Σε κάθε περίπτωση, η αξία τού να μπορείς να συγχωρείς είναι απείρως μεγαλύτερη από την αξία τού να μπορείς να καταστρέφεις και να ακκίζεσαι ποικιλοτρόπως, γελοιοποιώντας τελικά, για ακόμα μία φορά, τον ίδιο σου τον εαυτό. Και η αξία του φωτός, απείρως μεγαλύτερη από την αξία του σκοταδιού και του παρασκηνίου.

Τουλάχιστον η Εκάτη ήταν θεά. Αποδεδειγμένα. Και απ' όσο ξέρω Π.Χ. Όχι Μ.Χ.

Σταύρος Σταυρόπουλος

[ΥΓ. Στο blog αυτό που διατηρώ, άφησα συνειδητά τα πολλά κενά διαστήματα που υπάρχουν από τα διαγραμμένα βίντεο στο YouTube. Μου φέρνουν στο νου, κατά ένα τρόπο, τον λυσσώδη βανδαλισμό των αγαλμάτων (με τα κομμένα κεφάλια), πίσω ακριβώς από το άγαλμα του Παλαμά, στον προαύλιο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, πριν δύο χρόνια.]