ΕΣΥ ΧΩΡΙΣ

Εγώ δεν ζήτησα να σε βάλω στο κεφάλι μου.
Εσύ μπήκες μέσα του.
Δε σου ζήτησα να μείνεις.
Εσύ επέμεινες.
Δεν είχα ανάγκη εγώ κανέναν έρωτα.
Εσύ τον ξύπνησες.
Το κορμί μου το είχα καθησυχάσει σε μια ήρεμη πορεία.
Εσύ το λοξοδρόμησες.

Τις μέρες μου τις αγαπούσα και χωρίς εσένα.
Τις νύχτες, ένα βιβλίο και ένα μαξιλάρι μου ήταν αρκετό.
Καμία απουσία δεν ήταν αισθητή δίχως την ύπαρξη σου.
Ίσως να ευθύνεται μια μικρή παράκληση που έκανα σ’ ένα απ’ τα όνειρα μου.
Είχα ζητήσει να μπορώ να μιλώ και σε κάποιον άλλο πέρα απ' τον εαυτό μου.
Τότε φάνηκες.
Ίσως και να ζούσες στο υποσυνείδητο μου από πάντα.
Μα τότε δεν είχες σάρκα.
Στην αρχή με ξάφνιασες.
Άρχισα να πιστεύω πως πάσχω από σχιζοφρένεια.
Λίγο αργότερα χτύπησε την πόρτα η πραγματικότητα.
Α τι καλά, δεν είμαι ψυχασθενής.

Ήσουν ακόμα ένα κατάλοιπο.

Μπορώ και πάλι να επιστρέψω στην σπηλιά μου.

ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

ΑΓΑΠΗ

Να αγαπάς

σημαίνει να σπαρταράς σε σεντόνια

ξεσκισμένα από την αϋπνία.

Γιατί αγάπη

δεν είναι ένας τρυφερός παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας νερού και φωτιάς.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

ΒΟΛΟΣ

Χθες στον Βόλο. Στο Alter ego, με δωδεκάμετρα μπλουζ, χωρίς άνοιξη. Σ' ένα μαγαζί καταφύγιο του 60, των αληθινών, εν μέσω αγνώστων. Μια ακόμα παράβλεψη. Η υπεράσπιση ενός δημόσιου χρέους. Ο μεγάλος εσωτερικός διχασμός. Η μάσκα που ζει ακόμα, παραπλανώντας. Το καμένο, φριχτό σκιάχτρο. Δίπλα η θάλασσα του Παγασητικού, ακίνητη. Ξεκινήσαμε με ένα απόσπασμα από την ΤαΠΕΙνΩΣΗ και την ηλεκτρική κιθάρα της Δήμητρας Τζαλαβρέτα με πλάτη στο κοινό, να γεμίζει την δική της εκδοχή στο Dream is destiny των No clear mind που κράτησε επτά λεπτά και φάνηκε αιώνας. Τις ζωγραφιές της Κωνσταντίνας Κωτσοπούλου να κρέμονται σαν εικαστικές σημαίες πάνω από το κεφάλι του κόσμου, απειλητικές σαΐτες στο μέλλον. Ήρθαν τα ποιήματα, τα βιβλία, η αποτίμηση μιας δύσκολης χρονιάς που έκλεισε ανορθόδοξα με τις ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ. Όμορφη πόλη, παράξενη διάθεση. Κόσμος φυγάς. Απρίλιος, με την κουκούλα του Σεπτεμβρίου στο πρόσωπο. Πολλά μάτια. Μια πληγή. Και οι λέξεις. Υποχρεωτικές, επώνυμες, εις μνήμην. Μπερδεμένος καιρός, παλιάτσος. Αιώνιος.

Σημασία έχει ν' αγαπάς.

Σ.Σ.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μονάχα φωνές.
Σε ένα μαύρο
Που ο θόρυβος το διαβρώνει.

Μετά τίποτα.

Ερασιτέχνες.

Χωρίς θάλασσα.
Χωρίς επόμενη μέρα.

Άδειοι.


Δημήτρης Βούλγαρης